Στα πλαίσια των δράσεων εν όψη της κινητοποίησης για την 1η Μαΐου στην Ικαρία, τα οι φορείς και τα σωματεία: Εργατικό Κέντρο Σάμου -Συνδικάτο Οικοδόμων Ικαρίας – Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων & Συναφών Επαγγελμάτων Ικαρίας – Ένωση Τεχνικών ΔΕΗ Σάμου & Ικαρίας – Σύλλογος Μισθωτών Συνταξιούχων Ικαρίας – Σωματείο Εργαζομένων Δήμων Ικαρίας & Φούρνων – Σύλλογος Αυτοαπασχολούμενων Ικαρίας -Ένωση Δημοκρατικών Γυναικών Ικαρίας, διοργανώνουν παράλληλα και πολιτιστικές εκδηλώσεις, με ιδιαίτερο ιστορικό χαρακτήρα. Προβάλλοντας ταινίες (ντοκιμαντέρ) από την εμπειρία του διεθνούς εργατικού κινήματος.
Ταινίες που αναδεικνύουν την διαδρομή Ελλήνων εργατών, μεταναστών στην Αμερική, στις αρχές του 20ου αιώνα και την συμβολή τους στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος μέχρι και τις αρχές του 1950.
Ταινίες από τους συγχρόνους εργατικούς αγώνες στην χώρα μας.
Παλικάρι
(Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου )
Τετάρτη 15 Απρίλη , 8μ.μ, Εύδηλος – αίθουσα Δημαρχείου
του Νίκου Βεντούρα
«Δεν γνωρίζαμε τη συγκεκριμένη ιστορία γιατί δεν υπήρχε καταχωρημένη στα σχολικά βιβλία»… αναφέρει ένας Αμερικανός συγγραφέας στο εξαιρετικά χρήσιμο, ελληνικής παραγωγής ντοκιμαντέρ «Παλικάρι – Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου». Ακριβώς εδώ εντοπίζεται όλη η αξία και η δύναμη της ταινίας, στην ιστορική γνώση που μεταφέρει έναν αιώνα αργότερα, για μια κομβική στιγμή του αμερικανικού εργατικού κινήματος. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε κατατοπιστικά κεφάλαια που εισάγουν τον θεατή στο περιβάλλον που κυοφόρησε την πιο βίαιη σύγκρουση εργοδοσίας και εργατών στην αμερικανική ιστορία, η οποία κορυφώθηκε με τη σφαγή των απεργών ανθρακωρύχων στο Λάντλοου του Κολοράντο, ανήμερα του ορθόδοξου Πάσχα, τον Απρίλη του 1913 και την εν ψυχρώ δολοφονία του Έλληνα μετανάστη, ηγετικού συνδικαλιστικού στελέχους Λούη Τίκα , από μισθοφόρο της Εθνοφρουράς.
Θεμελιώδες υλικό στο ντοκιμαντέρ του Νίκου Βεντούρα είναι οι επεξεργασμένες και εμπλουτισμένες με λεπτομέρειες καταθέσεις πανεπιστημιακών, ιστορικών, καλλιτεχνών αλλά και απογόνων των ανθρακωρύχων, που, υπό τη μορφή συνεντεύξεων, μιλούν για την απάνθρωπη εκμετάλλευση των εργατών για το μέγιστο κέρδος – έναν αιώνα πριν όπως και σήμερα – από το μεγάλο κεφάλαιο, γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στο όνομα Ροκφέλερ που συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει… Οι έγχρωμες, σύγχρονες μαρτυρίες εναλλάσσονται με ασπρόμαυρο φωτογραφικό κυρίως, αλλά και κάποιο κινηματογραφημένο υλικό εποχής, που αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ελληνικής μετανάστευσης και της αμερικανικής εργατικής τάξης. (παραγωγή: ΕΛΛΑΔΑ,2014)
Ταξισυνειδησία
(Μετάφραση της αγγλικής έννοιας «working class consciousness»)
Τετάρτη 22 Απρίλη, 8μ.μ, Άγιος Κήρυκος – αίθουσα Παλιού Δημαρχείου
του Κώστα Βάκκα.
Η ταινία παρουσιάζει την αθέατη πλευρά της ελληνικής μεταναστευτικής κοινότητας στις ΗΠΑ, αυτή των αιματηρών αγώνων για καλύτερες συνθήκες ζωής μέσα από δυναμικά συνδικάτα και οργανώσεις, από τη δεκαετία του ’20 έως τα χρόνια των Μακαρθικών διώξεων. Πρόκειται για την εναλλακτική αφήγηση της ιστορίας του ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού που αρχίζει με τα πρώτα κύματα της εργατικής μετανάστευσης των αρχών του 1900 και φθάνει ως τα μεταπολεμικά χρόνια του μακαρθικού κυνηγιού μαγισσών. Αποκαλύπτει πτυχές της ιστορίας του αμερικάνικου εργατικού κινήματος που τελούν υπό πλήρη σιωπή και συσκότιση και ανοίγει διάπλατα το δρόμο της έρευνας και της εμβάθυνσης στο συναρπαστικά ενδιαφέρον αυτό θέμα που για την αμερικάνικη κινηματογραφική βιομηχανία είναι καθώς φαίνεται προ πολλού «πεθαμένο και θαμμένο». (παραγωγή: ΕΛΛΑΔΑ 2013)
«NON OMNIS MORIAR»
Τετάρτη 29 Απρίλη, 8μ.μ, Ράχες – αίθουσα Αγ.Δημητρίου
της Θεοδοσίας Γραμματικού – Παραγωγή: Lokomoriva
Ένα ντοκιμαντέρ με αφορμή την απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία.
Ο τίτλος του «NON OMNIS MORIAR», είναι μια λατινική έκφραση και σημαίνει δεν θα πεθάνω ολόκληρος, (κάτι θα μείνει από εμένα). Αυτό θέλει να αναδείξει το ντοκιμαντέρ. Βασιζόμενο στον χρόνο ακολουθεί την εξέλιξη της απεργίας. 9 μήνες απεργία, 9 μήνες καταγραφής.
Νοέμβρης 2011, Εργοστάσιο Ελληνικής Χαλυβουργίας., ο ήχος των μηχανών πλέκεται με τις έντονες συζητήσεις των εργατών. Απολύσεις. Οι μηχανές παγώνουν και οι χαλυβουργοί μαζεύονται για τη γενική τους συνέλευση. Δυο προτάσεις τίθενται: Απολύσεις ή πενθήμερο πεντάωρο με μείωση των αποδοχών Επιλέγουν. Τίποτα από τα δυο και αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία. Κανείς δε περίμενε να κρατήσει τόσο. Κανείς δεν περίμενε τόση αλληλεγγύη από τον κόσμο. Κάνεις δε περίμενε ότι θα έβγαινε πιο δυνατός από αυτή τη μάχη. Σχεδόν όλοι όμως αισθάνθηκαν απολυμένοι. Σχεδόν όλοι συνειδητοποίησαν ότι δεν πάλευαν μόνο για τον εαυτό τους, για τα αιτήματα τους στο εργοστάσιο, αλλά για όλη την εργατική τάξη. Και η πύλη της ελληνικής χαλυβουργίας για τους επόμενους εννιά μήνες που θα κράταγε η απεργία τους θα γινόταν φάρος. Η αλληλεγγύη του κόσμου ήταν αυτή που τους έδινε δύναμη μέχρι το τέλος.
(παραγωγή: ΕΛΛΑΔΑ 2014)
Παράλληλα με την προβολή των τριών ταινιών θα προβάλλεται και η μικρού μήκους ταινία
ΜΑΘΕ ΕΡΓΑΤΗ ΠΩΣ
Σκηνοθεσία: Σήφης Στάμου, Κώστας Σταματόπουλος
“Η Ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι πράξεις των ανθρώπων, που επιδιώκουν τους δικούς τους σκοπούς” Κ. Μαρξ.
Μια ταινία σαν δοκίμιο, μια ταινία ταυτόχρονα γκροτέσκο καταγγελία αλλά και θέση για την ανατροπή. Ένας εργάτης που θα σπάσει τα δεσμά του, δεν είναι απλά μια απόφαση αλλά μια διαδικασία συνείδησης και ριζοσπαστικοποίησης της σκέψης του.
(παραγωγή: ΕΛΛΑΔΑ 2011)
