Μαθητές φέρνουν ξανά στο φως την ηρωική ιστορία και Θυσία του
Στη φετινή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, οι μαθητές της Γ’ Λυκείου Αγίου Κηρύκου Ικαρίας είχαν την τιμή να συνομιλήσουν με την Όλγα Κηρύκου, αδελφή του Γιώργου Κηρύκου, του ήρωα που η ιστορία του παραμένει άγνωστη στους πολλούς.
Του ανθρώπου που αψηφώντας τον κίνδυνο διακρίνεται σκαρφαλωμένος στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου τη στιγμή που εισέβαλλε το στρατιωτικό άρμα, υπερασπιζόμενος τη δημοκρατία και παλεύοντας ενάντια στη δικτατορία και που ποτέ δεν μιλούσε για την εμπειρία του αυτή, ούτε για τα βασανιστήρια που υπέστη μετά τη σύλληψή του.
Μέσα από την αφοσίωση και τη δουλειά τους, οι μαθητές κατάφεραν να φέρουν ξανά στο φως τον αγώνα ενός ανθρώπου που το Νοέμβριο του 1973, ήταν παρών στην πρώτη γραμμή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και που υπηρέτησε την ελευθερία και τη δημοκρατία με αυταπάρνηση. Του συμπατριώτη μας που 20 χρόνια αργότερα, έχασε τη ζωή του από τις φλόγες της φωτιάς του 1993 προσπαθώντας να σώσει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι.
Μαθητική Εργασία της Γ’ Λυκείου Αγίου Κηρύκου Ικαρίας για τον Εορτασμό του Πολυτεχνείου:
ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΗΡΥΚΟ
51 χρόνια έχουν περάσει από την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Τις μέρες αυτές θυμόμαστε τον ξεσηκωμό των φοιτητών και μαζί τους όλων των προοδευτικών ανθρώπων και τιμούμε τον αγώνα και τη μνήμη τους. Μνήμη, που σήμερα καλούμαστε να διατηρήσουμε ζωντανή και να την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Ανάμεσα στους ανθρώπους που τιμούμε βρίσκεται και ένας συντοπίτης μας που λίγοι από εμάς γνωρίζουμε για τον αγώνα του. Το όνομα του είναι Γιώργος Κηρύκου.
Ο Γίωργος Κηρύκου – που οι γονείς μας τον γνώριζαν προσωπικά, μιας και ήταν φίλος πολλών – βρέθηκε στο Πολυτεχνείο χωρίς ο ίδιος να είναι φοιτητής.- και είναι αυτός που βλέπετε να σηκώνει όρθιος τη σημαία στην Πύλη του Πολυτεχνείου. Ήταν ένας από τους πολλούς δημοκρατικούς ανθρώπους της εποχής που αψηφώντας τον κίνδυνο, και παρά τις απειλές βρέθηκε στο Πολυτεχνείο για να διαμαρτυρηθεί για την κατάσταση της χώρας και για να παλέψει για τη δημοκρατία.
Μιλήσαμε με την αδελφή του ‘Ολγα η οποία και μοιράστηκε μαζί μας τις μνήμες της από εκείνες τις μέρες. Μας είπε ότι ο αδελφός της, που ήταν μόλις 19 χρονών, βρέθηκε στο Πολυτεχνείο, στην πρώτη γραμμή και έμεινε ως την ώρα που το τανκ έριξε την Πύλη. Όταν την ρωτήσαμε πως κατάφερε να σωθεί, απάντησε ότι ο Γιώργος κρύφτηκε σε ένα φωταγωγό για μια και παραπανω ώρα και μάλιστα μαζί του ήταν και ο ηθοποιός Αντωνόπουλος. Θεωρώντας ότι ο κίνδυνος είχε περάσει, βγήκε έξω και τότε τον συνέλαβαν και χάθηκαν τα ίχνη του…
Μας περιέγραψε την αγωνία της μητέρας τους η οποία βρισκόταν εδώ στην Παναγιά και δε μπορούσε μα μάθει με κανέναν τρόπο νέα του. Για ένα μήνα και παραπάνω, όλοι οι δικοί του άνθρωποι προσπαθούσαν να μάθουν που βρίσκεται και αν ζει χωρίς να έχουν καμία ενημέρωση από κανέναν. Μέχρι που μια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο και μια άγνωστη κοπέλα ενημέρωσε ότι ο Γιώργος είχε συλληφθεί και βρίσκόταν κρατούμενος με ό,τι σημαίνει αυτό… Πως είχε βρει μια άγνωστη το τηλέφωνο; Ένας φαντάρος, που είχε γίνει φίλος με τον Γιώργο, έδωσε το νούμερο του τηλεφώνου στην κοπέλα του και εκείνη ειδοποιήσε…
Ο Γιώργος δε μιλούσε ποτέ για τις μέρες αυτές ούτε για το ότι ο ίδιος είχε βρεθεί στο Πολυτεχνείο ή ότι είχε βασανιστεί…. Η αδελφή του μας είπε ότι και η ίδια έμαθε λεπτομέρειες πολύ αργότερα και με τυχαίο τρόπο, όταν σε ένα αφιέρωμα στην τηλεόραση ό ίδιος αναγνώρισε τον εαυτό του και της μίλησε για την ιστορία του.
Το ήθος, το ψυχικό σθένος, το θάρρος του Γιώργου δεν φανερώθηκε μόνο εκεί. Στη φωτιά εδώ στον Άγιο το 1993 ο Γιώργος κάηκε όχι γιατί είχε εγκλωβιστεί από τη φωτιά. Ο ίδιος άλλωστε βρισκόταν σε ασφαλές μέρος, στην πλατεία του Αγίου. Κάηκε γιατί έτρεξε να βοηθήσει τους γονείς ενός φίλου του που έλειπε από την Ικαρία. Το αποτέλεσμα ήταν να βρουν όλοι τραγικό τέλος…
Μιλάμε λοιπόν σήμερα και μνημονεύουμε τον Γιώργο Κηρύκου ή αλλιώς Αλμπάνο ως έναν άνθρωπο που η πορεία της ζωής του απέδειξε ότι είχε ανθρωπιά, θάρρος και γενναιότητα να αγωνίζεται σε όλες τις εποχές και σε όλες τις συνθήκες.
Και όπως μας είπε και η αδελφή του: «Σας ευχαριστώ. Το να μάθουν τα παιδιά για τον Γιώργο είναι το σπουδαιότερο μνημόσυνο για τον αδελφό μου».
