Δελτίο Τύπου Μ-Λ ΚΚΕ, Κ.Ο. Ικαρίας (7/9/2020)
Με μία ανακοίνωση (4/9), που υποτίθεται αποτελεί απάντηση (?) σε κείμενο της ΕΡΓ.Α.Σ, το ΚΚΕ επιλέγει να ξαναπροσφέρει στο δημόσιο διάλογο το γνωστό λιβανιστήρι για το πόσο «πρωτοπόρο» είναι και το πόσο πολύ «ενοχλούνται» οι υπόλοιποι από αυτό.Το κείμενο (το παραθέτουμε) που υπογράφεται από την Τομεακή Επιτροπή Ικαρίας-Φούρνων του ΚΚΕ αναρτήθηκε σε τοπικά, αλλά και σε πανελλαδικά (902) μέσα.
Ο τόπος είναι μικρός και ίσως περιττό να θυμίσουμε ότι κατά τη διάρκεια της χρονιάς, υπήρξαν από την πλευρά του Μ-Λ ΚΚΕ και της ΕΓΡΑΣ κείμενα μέσα στα οποία θα βρει όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται, τις θέσεις και την κριτική για όλα τα κόμματα και για το ΚΚΕ, σε σχέση με τη στάση που κρατούν 18 μήνες τώρα. Υπήρξε επίσης με αφορμή τα όσα συνέβησαν στην επίσκεψη Μητσοτάκη εκτενές κείμενο αναλυτικής κριτικής για το ΚΚΕ και τους φορείς του που συνυπέγραφαν και μέλη της ΕΡΓΑΣ.
Απέναντι σε όλα αυτά τα πολλά που κατατέθηκαν δημόσια στην κρίση του καθενός, το ΚΚΕ τήρησε σιγή ιχθύος. Επέλεξε να τοποθετηθεί με αφορμή μια φράση της ανακοίνωσης για τις κινητοποιήσεις ενάντια στην υποχρεωτικότητα και τις αναστολές. Το έκανε με τις γνωστές «ερμηνείες προθέσεων» τη συκοφαντία και τη λάσπη.
Το ΚΚΕ, 18 μήνες τώρα με τη στάση του προσφέρει στήριξη στην πολιτική του αυταρχισμού και των απαγορεύσεων.Από το πρώτο lockdownόπως σημείωνε σε ανακοινώσεις φορέων που ελέγχει παρέπεμπε στο «μετά θα λογαριαστούμε», όταν έγραφε «διεκδικούμε… την αυτόματη κατάργηση με το πέρας της καραντίνας όλων των απαγορεύσεων στην συνδικαλιστική δράση». Ήταν τότε που αναπαρήγαγαν ατόφιο το ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης όταν μαζί με τοπική και κεντρική εξουσία στοχοποιούσαν τους ασθενείς με covidμε φράσεις του τύπου «περιμένουμε να δούμε τι άφησε πίσω του αυτός ο ανεύθυνος νεαρός»(ανακοίνωση Σωματείου Συνταξιούχων 2/4/2020). Ήταν τότε (Απρίλης-2020) που όσοι πραγματικά αγωνίζονταν ενάντια στην πολιτική των αντιδραστικών απαγορεύσεων καλούσαν στις κινητοποιήσεις των υγειονομικών.
Στην πολύμηνη περίοδο των lockdown, το ΚΚΕ αρνούμενο να καλέσει μέσω των φορέων του κόσμο ενάντια στην αντιδραστική κυβερνητική πολιτική, αρκέστηκε σε ασκήσεις-φιέστες προσαρμογής και πειθάρχησης σε αυτή. Αν το κίνημα είχε εγκλωβιστεί στη γραμμή της ανοχής και της προσαρμογής σε αυτή τη πολιτική, αν από το Πολυτεχνείο μέχρι και την επίσκεψη Μητσοτάκη αν μιλάμε για τον τόπο μας, παριστάναμε τους «περαστικούς» όπως μας πρότειναν από τις πλατείες, αν μέναμε στις μυστικά οργανωμένες συμβολικές δράσεις του ΚΚΕ, η αντιδραστική πολιτική των απαγορεύσεων δεν θα είχε «ενοχληθεί» και δεν θα είχε καμφθεί ποτέ και πουθενά.
Σε ότι μας αφορά ταχθήκαμε από την αρχή με την γραμμή της ανοιχτής δημόσιας αναμέτρησης με τη πολιτική των απαγορεύσεων, των προστίμων και της καταστολής. Και αυτή η γραμμή υπηρετήθηκε από τις δυνάμεις που με δημόσια προσκλητήρια καλούσαν το λαό σε κινητοποιήσεις για το σπάσιμο των απαγορεύσεων και του αυταρχισμού. Το πώς στάθηκε το ΚΚΕ και οι φορείς που ελέγχει, που σταθερά απαντούσαν αρνητικά σε κάθε τέτοια πρόσκληση είναι γνωστό στο καθένα.
Την ίδια ακριβώς στάση σιωπής και ανοχής κράτησε όλο το προηγούμενο διάστημα απέναντι στον αυταρχισμό της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών. Παρά τα διαρκή αιτήματα των υγειονομικών για στήριξη του αγώνα ενάντια σε αυτό το μέτρο, άφησαν όλο αυτό το διάστημα τις μέρες και τους μήνες να κυλούν, προς όφελος επί της ουσίας της κυβερνητικής πολιτικής. Που ασκούσε αφόρητες πιέσεις και τρομοκρατούσε τους εργαζόμενους. Η άρνηση στήριξης σε αποφάσεις συνδικαλιστικών φορέων ενάντια στην υποχρεωτικότητα, ήταν η πάγια τακτική σε όλα τα σωματεία και τις ομοσπονδίες. Και αυτό αποδεικνύει και την πραγματική θέση και στάση τους απέναντι στην υποχρεωτικότητα. Μόνο όταν τα πράματα έφτασαν στο «και πέντε», με τις απολύσεις και τη διάλυση των δημόσιων νοσοκομείων να αποτελούν δεδομένο, τότε μόνο εμφανίστηκαν με αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις και με το γνωστό «είμαστε πάντα εδώ». Χωρίς βέβαια καμία απόφαση για στάση ή απεργία, χωρίς το μόνο όπλο που μπορεί να δώσει απάντηση από την πλευρά των εργαζομένων. Μόνο απογευματινά συλλαλητήρια! Όμως έτσι δεν μπορεί να γίνει τίποτα.
Και αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα που οδήγησε το ΚΚΕ στην «απάντηση» στην ΕΡΓΑΣ και όχι η φράση της ανακοίνωσης. Το ζήτημα είναι τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στον κόσμο που το παρακολουθεί, αυτή η γραμμή «της προσαρμογής στην πολιτική του αυταρχισμού και των απαγορεύσεων» και οι αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις στις οποίες το οδηγεί.
Για όποιον πραγματικά έχει διάθεση να «τριφτεί» στη μνήμη και να δει την αλήθεια, υπάρχουν αναρτημένα αναλυτικά κείμενα, για τη στάση που κράτησε το ΚΚΕ και τα άλλα κόμματα 18 μήνες τώρα. Όποιος δεν θέλει, μπορεί να διαφεύγει προσωρινά με τους ανούσιους σήμερα όρκους στον «αγώνα για την εργατική εξουσία».
Τα «βρώμικα παιχνίδια» να τα αναζητήσει η ηγεσία του ΚΚΕ σε αυτούς που μπροστά σε αυτή την αντιδραστική πολιτική των απαγορεύσεων και του αυταρχισμού, όλο το προηγούμενο διάστημα σιώπησαν και οργανώναν μυστικές αποπροσανατολιστικές φιέστεςυποτίθεται στο όνομα του λαού. Όχι πάντως σε αυτούς που δημόσια και καθαρά πήραν θέση και κάλεσαν με κάθε αφορμή το λαό στο δρόμο. Τον μόνο που μπορεί να αναμετρηθεί με αυτή τη επικίνδυνη και βάρβαρη πολιτική.
