Αναχάραξη στιγμών και μνήμης: Ένα ταξίδι με ψίθυρους από το παρελθόν στο παρόν
Για το Ράδιο Ικαρία 87,6 FM γράφει ο Γιώργος Σούρτης, υπεύθυνος διαχείρισης.
Μέσα στις σελίδες του νέου έργου της Ικαριώτισσας φιλολόγου και ποιήτριας Ηρώς Τσαρνά με τίτλο “Αναχάραξη”, οι λέξεις ζωντανεύουν, μεταφέροντάς μας σε έναν κόσμο όπου το παρελθόν και το παρόν ενώνονται σε ένα διαρκές ταξίδι αυτογνωσίας και συναισθηματικής αναζήτησης.
Όπως το φως διαπερνά τα δέντρα, το έργο αυτό φέρνει στο φως τις κρυφές σκέψεις και τα συναισθήματα που κρύβονται βαθιά μέσα μας. Ένα έργο που αποτυπώνει τις λεπτές γραμμές της ζωής, τις στιγμές που συχνά περνούν απαρατήρητες, αλλά καθορίζουν την πορεία μας.
Με μια γλώσσα που ρέει, το κείμενο μας οδηγεί σε στοχασμούς για τον χρόνο, την αγάπη και την απώλεια. Στιγμές απλές, καθημερινές, που αποκτούν νέα σημασία. Κάθε ανάμνηση, κάθε αντικείμενο, κάθε ήχος της φύσης, μας θυμίζει την ευθραυστότητα αλλά και τη δύναμη της ύπαρξης. Η ζωή διαγράφεται μέσα από εικόνες γεμάτες από φυσικά στοιχεία. Τα δέντρα που στέκουν σταθερά παρά τις εποχιακές αλλαγές, τα νερά που κυλούν αδιάκοπα, οι μικρές καθημερινές πράξεις που τελικά έχουν μεγάλη σημασία.
Η γραφή αποπνέει μια γαλήνια νοσταλγία για όσα έχουν χαθεί, αλλά και μια ήσυχη ελπίδα για το μέλλον. Η αίσθηση του χρόνου γίνεται αισθητή σε κάθε σελίδα, καθώς διαπιστώνεται πως όλα όσα θεωρούμε δεδομένα φθείρονται με τον καιρό. Αλλά ταυτόχρονα, κάθε φθορά φέρνει μαζί της την υπόσχεση μιας αναγέννησης. Ο κύκλος της ζωής ξετυλίγεται με απλότητα και ειλικρίνεια, και μέσα από αυτόν, η ψυχή βρίσκει την πορείας της, το νόημα της.
Το έργο συνομιλεί με τη φύση, αφήνοντας την ίδια να μιλήσει για τις ανθρώπινες αγωνίες. Όπως τα δέντρα απλώνονται και ριζώνουν, έτσι και οι σκέψεις μας αγγίζουν τα βάθη της ύπαρξης. Οι σχέσεις αναδύονται μέσα από εικόνες που παραπέμπουν σε διαρκείς δεσμούς. Το πότισμα, η φροντίδα, η αφοσίωση που απαιτείται για να διατηρηθούν ζωντανές. Αυτές οι μεταφορές εκφράζουν την έννοια της προσπάθειας και της επιμονής στις σχέσεις και τη ζωή. Η φύση δεν διαχωρίζεται από τους ανθρώπους, αλλά γίνεται κομμάτι τους, μια συνεχιζόμενη αλληλεπίδραση που μας διδάσκει για τη συνύπαρξη, την επιβίωση και την ανάπτυξη.
Μέσα από τις απλές περιγραφές, αναδύεται μια βαθύτερη φιλοσοφική αναζήτηση. Τι είναι αυτό που καθορίζει την πορεία μας; Τι αφήνουμε πίσω και τι παίρνουμε μαζί μας καθώς προχωράμε; Το έργο στέκεται ως μια αναπόφευκτη υπενθύμιση ότι το πέρασμα του χρόνου, η απώλεια και η μνήμη είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μας. Ωστόσο, η ελπίδα πάντα παραμένει. Μια υπόσχεση ότι ακόμη και μετά την θλίψη ή μια απώλεια, υπάρχει χώρος για νέες χαρές, νέες ευκαιρίες και νέες σχέσεις.
Η ποίηση της αφήγησης γίνεται το όχημα για να κατανοήσουμε την ουσία της ύπαρξης, να δούμε τον εαυτό μας μέσα από τις αντανακλάσεις των εμπειριών και των συναισθημάτων των άλλων. Χωρίς μεγάλες δηλώσεις, αλλά με απλότητα και ηρεμία, μας καλεί να αναλογιστούμε τη σημασία της κάθε στιγμής, της κάθε σχέσης και της κάθε επιλογής που κάνουμε στη ζωή μας.
Συνολικά, το έργο καταφέρνει να φέρει στην επιφάνεια βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα, χωρίς να τα εξωραΐζει, αλλά αντίθετα τα αντιμετωπίζει με ειλικρίνεια. Μέσα από αυτήν την αλήθεια, προσφέρει στον αναγνώστη την ευκαιρία να στοχαστεί για τη δική του ζωή, για τις χαρές και τις λύπες που τον συνοδεύουν και να ανακαλύψει την ομορφιά που κρύβεται ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές.
Το έργο της Ηρώς καταφέρνει να δημιουργήσει ένα λογοτεχνικό τοπίο όπου η ποίηση και η φιλοσοφία συναντώνται, προσκαλώντας τον αναγνώστη σε μια ήσυχη και ουσιαστική συνάντηση με τον εαυτό του. Ένα βιβλίο που διαβάζεται κυρίως με την καρδιά.
Εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου της Ικαριώτισσας φιλολόγου και ποιήτριας Ηρώς Τσαρνά με τίτλο “Αναχάραξη”, διοργανώνεται το Σάββατο 5 Οκτωβρίου, στις 6 μ.μ., στο πέτρινο θεατράκι του παραδοσιακού ξενώνα “Αγριόλυκος” στα Θέρμα.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
- Άννα Καλαλή, φιλόλογος
- Άννα Πλακίδα, οδοντίατρος
- Βούλα Μανώλαρου, ιδιοκτήτρια του παραδοσιακού ξενώνα Αγριόλυκος
- Ηρώ Τσαρνά, φιλόλογος – ποιήτρια
Οι Εκδόσεις Νίκας – Ελληνική Παιδεία Α.Ε., στο σημείωμά τους για την Ηρώ Τσαρνά, αναφέρουν:
Η Ηρώ Τσαρνά γεννήθηκε στον Άγιο Κήρυκο Ικαρίας. Πήγε σχολείο στην Αθήνα (Πατήσια, Κυψέλη). Είναι απόφοιτος του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας (Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο) και Γαλλικής Φιλολογίας (Γαλλική Ακαδημία, Λογοτεχνική Μετάφραση στη Γαλλική Ακαδημία. D.E.A. Doctorat Strasbourg II). Μετεκπαιδεύτηκε στη ΣΕΛΜΕ (Σχολή Επιμόρφωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης). Συνεργάστηκε επί διετία με εκδόσεις και συνέβαλε στη συγγραφή κειμένων για τη Λογοτεχνία σε Γυμνάσιο και Λύκειο, καθώς και στον τόμο Βιογραφίες, Εργογραφίες Ελλήνων συγγραφέων. Εργάστηκε για σειρά ετών σε σχολεία της Ελλάδας και επί μια πενταετία στο Λουξεμβούργο.
Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, δυο νουβέλες, ένα θεατρικό, έχει μεταφράσει κείμενα από τα γαλλικά (φιλοσοφία, ποίηση, πεζογραφία) και ένα ακόμη κείμενο μετάφρασης βρίσκεται προς έκδοση. Επιμελήθηκε: α) Ανθολογία Ικάριων ποιητών) συγγραφή και επιστημονική επιμέλεια, μαζί την με Τούλα Σπανού, Τα Δελφικά Παραγγέλματα στο μονοπάτι της Ικαρίας. Συμμετείχε σε τρία βιβλία: α) D’ une frontière à l’ autre… β) Αριστείδης Ε. Φουτρίδης, γ) Από τη Σαπφώ έως την Έμιλυ Ντίκινσον, Γυναίκες ποιήτριες μέσα στον χρόνο και περιοδικά: Σεμινάριο της Π.Ε.Φ., Φιλολογική της Π.Ε.Φ., Διαβάζω, Ομπρέλα, Νέα Εστία, Οδός Πανός, Έρευνα, Μεθόριος του Αιγαίου, Αιολικά Γράμματα, καθώς στα διαδικτυακά Χάρτης, Frear. Πήρε μέρος σε Συνέδρια Νεοελληνιστών στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Ρουμανία και στην Αυστραλία όπως και σε Συνέδρια της Π.Ε.Φ. (Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων) για τον Ελύτη, τον Ηρόδοτο και τον Όμηρο.
Η Ηρώ Τσαρνά, με την ευκαιρία της έκδοσης του νέου της βιβλίου, είχε δηλώσει τον περασμένο Φεβρουάριο στο Ράδιο Ικαρία 87,6 FM:
“Διήγημα, νουβέλα; Θα έλεγα μια σπονδυλωτή αφήγηση, ξεχωριστά τμήματα που δένουν μεταξύ τους με κοινούς παρονομαστές, βιώματα, στο νησί ή στην πόλη, σκέψεις, κυρίως λέξεις, εικόνες, συναισθήματα.
Η πρόζα πλαισιώνεται και από ποιήματα που συναινούν στο γενικότερο κλίμα του βιβλίου.
Πρωταγωνιστούν πρόσωπα και πράγματα, μνήμες που αγγίζουν το παρελθόν, ενισχύουν το παρόν και τροφοδοτούν το μέλλον.
Μια ραχοκοκαλιά αποτίμησης στιγμών, της ζωής της ίδιας, εμφορούμενης από λύπη, νοσταλγία, ανοιχτά ερωτήματα και πολλή αγάπη.
Όσα, μέσα στον χρόνο, δεν πετάς, στο καλάθι, να το πούμε των αχρήστων; ας το πούμε καλύτερα των αδιάφορων.
Όλα αυτά γραμμένα με μελάνι τίντα, που πάει να πει, κάπως ψιθυριστά, πάντως όχι φωναχτά!”
