Μετά από 15 μήνες από την έναρξη της πανδημίας, ο ελληνικός λαός αρχίζει να συνειδητοποιεί κάθε μέρα και περισσότερο, πως με πρόσχημα την αντιμετώπισή της, επιβάλλεται μια πρωτοφανής επέλαση σε όλους του τομείς της ζωής του. Από κατάργηση θεμελιωδών πολιτικών ελευθεριών, απαγορεύσεων, προστίμων και κάθε λογής χουντονόμων μέχρι ανατροπές στην εργασία και την εκπαίδευση..
Ο χώρος της δημόσιας υγείας, παρά τις επικοινωνιακές φούσκες και τα ωμά ψεύδη της κυβέρνησης, εκπέμπει σήμα κινδύνου. Οι πρόσφατες τριτοκοσμικές εικόνες από τα νοσοκομεία των μεγάλων πόλεων αποδεικνύουν την πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης στον τομέα της πανδημίας, όπου, χωρίς κονδύλια και προσωπικό επιμένει να ισχυρίζεται πως φτιάχνει κρεβάτια ΜΕΘ και θωρακίζει το ΕΣΥ.
Και αν ο φετινός προϋπολογισμός για την υγεία είναι περικομμένος κατά 570 εκατ. ευρώ, την ίδια στιγμή ξοδεύονται δεκάδες δις του ελληνικού λαού όχι για την υγεία του, αλλά για προσλήψεις αστυνομικών και στελεχών των ενόπλων δυνάμεων, για πολεμικά αεροπλάνα και φρεγάτες, για τουριστικά συμφέροντα, καναλάρχες και κλινικάρχες.
Για την δημόσια υγεία στην Ικαρία, που εκπέμπει και αυτή το δικό της σήμα κινδύνου, οι πολιτικές αυτές σημαίνουν:
- Νοσοκομείο προσεχώς ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟ.Με την πληρότητα που παρουσιάζουν πανελλαδικά οι ΜΕΘ των νοσοκομείων λόγω covid, ποιος πιστεύει ότι θα βρεθεί εύκολα κρεβάτι για όποιον κάτοικο των νησιών μας το χρειαστεί; Και αν παραμείνει τελικά το περιστατικό στην Ικαρία, διερωτάται κανείς ποιος θα το διασωληνώσει με ασφάλεια, όταν αυτό απαιτηθεί; Σε τελευταία ανάλυση, ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για την απουσία αναισθησιολόγου από το νοσοκομείο μας σε περίπτωση που κάτι επείγων, ένα τροχαίο, ένα έκτακτο χειρουργείο ή μια γέννα το απαιτήσει; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για την αδυναμία του νοσοκομείου μας να ανταποκριθεί χωρίς αναισθησιολόγο στις τοπικές ανάγκες, οι οποίες το καλοκαίρι πολλαπλασιάζονται λόγω των τουριστικών αφίξεων; Είναι δυνατόν να έχουμε νοσοκομείο δηλωμένο να αντιμετωπίζει περιστατικά κορονοϊού, αλλά χωρίς την απολύτως αναγκαία ειδικότητα του αναισθησιολόγου;
- ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ υπό απόλυση. Καθοριστικής σημασίας για την λειτουργία του διαχρονικά υποστελεχωμένου νοσοκομείου μας, ιδίως εν μέσω της πανδημίας, αποδείχτηκε η εργασία των κάθε λογής συμβασιούχων. Δηλαδή των συναδέλφων μας εκείνων, οι οποίοι, αν και ορισμένου χρόνου, κάνουν καθημερινά όλα όσα κάνουν και οι μόνιμοι εργαζόμενοι, καλύπτοντας πάγιες και διαρκής ανάγκες. Η σημαντικότατη παρουσία τους αποδεικνύεται άλλωστε από το γεγονός, ότι το υπουργείο υγείας αποδεχόμενο την αυταπόδεικτη αυτή αλήθεια, έχει προχωρήσει σε διαδοχικές παρατάσεις των συμβάσεών τους, καθώς η αποχώρησή τους θα σήμαινε την κατάρρευση υπηρεσιών και τμημάτων. Στο νοσοκομείο της Ικαρίας, οι πρώτοι συμβασιούχοι θα αρχίσουν να απολύονται μέσα στο προσεχές φθινόπωρο, οδηγώντας σε υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών και υπολειτουργία υπηρεσιών.
- ΑΞΟΝΙΚΟΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΗ.Η έλλειψη ακτινολόγου οδηγεί σε λειτουργική αχρηστία τον σύγχρονο αξονικό τομογράφο του νοσοκομείου, αναγκάζοντας τους ασθενείς να απευθύνονται, με το αζημίωτο φυσικά, στον ιδιωτικό τομέα. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη μη έγκαιρης διάγνωσης περιστατικού που απαιτεί αξονική τομογραφία, σε ώρες μάλιστα που το ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο δεν είναι διαθέσιμο ή που ο ασθενής δεν γίνεται να μετακινηθεί με ασφάλεια εκτός νοσοκομείου για να εξετασθεί;
- ΜΟΝΗΡΗΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ.Έχουμε απομείνει με έναν καρδιολόγο, έναν γυναικολόγο, έναν παθολόγο.
Συνεχίζουμε στις 22 Απριλίου δυναμικά στον δρόμο του αγώνα. Στον δρόμο εκείνο, που ανάγκασε την κυβέρνηση τελικά να αναδιπλωθεί και να επαναφέρει τον απολυμένο γιατρό Κώστα Καταρραχιά στο ΕΣΥ !. Είναι μια πρώτη νίκη για ολόκληρο το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε πανελλαδικά ενάντια στην εκδικητική αυτή απόλυση και είμαστε χαρούμενοι για αυτό. Η τελική νίκη για εμάς θα είναι η επιστροφή του στον Άγιο Σάββα και στο σύλλογό του όπου είναι ακόμη πρόεδρος.
Καλούμε τέλος τον Δήμο Ικαρίας και τον βουλευτή του νομού μας κο Στεφανάδη, να πάρουν θέση για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος της δημόσιας υγείας στα νησιά μας, με κύρια άμεσα ζητήματα αυτά της έλλειψης αναισθησιολόγου και των απολύσεων των συμβασιούχων.
Οι αγώνες και οι διεκδικήσεις μας μπορούν να έχουν αποτέλεσμα!
