Σε ηλικία 98 ετών έφυγε από τη ζωή η εμβληματική μορφή της Εθνικής Αντίστασης & της αριστεράς
Με βαθιά οδύνη μάθαμε την είδηση του θανάτου του Μανώλη Γλέζου, σύμβολου της Εθνικής Αντίστασης.
Πολιτικός και συγγραφέας, ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1922 στο χωριό Απείρανθος της Νάξου και είναι παγκοσμίως γνωστός για τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση κατά της ναζιστικής κατοχής της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Β ‘ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στις 30 Μαΐου του 1941 ανέβηκε στην κορυφή της Ακρόπολης της Αθήνας μαζί με τον Απόστολο Σάντα και αφαίρεσαν τη ναζιστική σημαία που κυματίζε στην πόλη από τις 27 Απριλίου 1941. Αυτή ήταν η πρώτη πράξη Αντίστασης στην Ελλάδα.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟΥ
Ο αγαπημένος μας σύζυγος, πατέρας και παππούς, o αγωνιστής Μανώλης Γλέζος έφυγε σήμερα Δευτέρα 30 Μάρτη από την ζωή.Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά τη Διοίκηση, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου ΝΙΜΤΣ, στο οποίο είχε νοσηλευτεί πολλές φορές στο παρελθόν, καθώς και τη Διοίκηση, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ, για τις άοκνες προσπάθειές τους, τις τελευταίες μέρες της ζωής του
Η κηδεία του, λόγω των περιορισμών που ισχύουν, θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο. Γνωρίζουμε ότι οι σκέψεις των ανθρώπων που τον γνώρισαν στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, των φίλων του, των συναγωνιστών του, των συγγενών του και των συγχωριανών του, τον συντροφεύουν.
Η οικογένεια του Μανώλη Γλέζου παρακαλεί αντί στεφάνου να γίνει δωρεά στη Βιβλιοθήκη Νίκου Ν. Γλέζου στ’ Απεράθου (Τράπεζα Εurobank, Αρ. Λογαριασμού: 0026-0244-12-0201196948 IBAN GR6202602440000120201196948).
«Ζω για τους συντρόφους μου που χάθηκαν»
“στις παραμονές των εκτελέσεων, στις παραμονές από κάθε μάχη, μαζευόμαστε και κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε:
Εάν εσύ ζεις, μη με ξεχάσεις.
Έάν εσύ δε σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα κι από μένα.
Κι όταν πίνεις κρασί θα πίνεις κρασί κι από μένα.
Κι όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα.
Κι όταν ακούς τον άνεμο, να περνάει μέσα από τα φύλλα, κι ακούς το θρόισμα του ανέμου, θα το ακούς και για μένα.
Κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα!
Μπορώ να ξεχάσω αυτόν τον κόσμο; Είναι δυνατόν;
Το δυσκολότερο πράγμα για μένα είναι ότι ζω και οι άνθρωποι, οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που πολέμησα μαζί τους, οι άνθρωποι που αντιμετωπίσαμε μαζί τον θάνατο, δεν ζούνε σήμερα. Μπορώ να τους ξεχάσω; ”
«Ζω για τους συντρόφους μου που χάθηκαν….Εαν εσύ ζεις, μη με ξεχάσεις»
Μανώλης Γλέζος:
