Το «Αρχιπέλαγος» επισημαίνει τον κίνδυνο για τα κοραλλιογενή οικοσυστήματα από την αλιεία και τις πλωτές ανεμογεννήτριες
Η ανάγκη για την προστασία των κοραλλιογενών οικοτόπων του Αιγαίου είναι πιο επείγουσα από ποτέ, καθώς αυτοί οι εύθραυστοι θησαυροί των ελληνικών θαλασσών απειλούνται σοβαρά από ανθρωπογενείς παρεμβάσεις. Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» επισημαίνει πως αυτά τα οικοσυστήματα, που αναπτύσσονται με πολύ αργό ρυθμό (λιγότερο από 1 χιλιοστό τον χρόνο), βρίσκονται σε βάθη 70-250 μέτρων και μέχρι πρόσφατα ήταν σχεδόν άγνωστα, παραμένοντας χαρτογραφικά ανέγγιχτα.
Η βασική απειλή προέρχεται από την αλιεία με συρόμενα εργαλεία και στατικά δίχτυα, τα οποία προκαλούν καταστροφές που δύσκολα αναστρέφονται. Επιπλέον, οι πλωτές ανεμογεννήτριες, που σχεδιάζονται χωρίς επαρκή χαρτογράφηση και γνώση της θέσης αυτών των οικοσυστημάτων, απειλούν να προκαλέσουν περαιτέρω ζημιές με τις άγκυρες και τα ναύδετά τους, καταστρέφοντας υποβρύχια οικοσυστήματα μοναδικής ομορφιάς και αξίας.
Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και απευθύνει έκκληση για άμεση και ουσιαστική προστασία, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι επόμενες γενιές θα έχουν πρόσβαση σε έναν Αιγαίο πλούσιο σε φυσικούς πόρους και πολιτιστική κληρονομιά.
Ακολουθεί η ανάρτηση του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» στο Facebook (28/10/2024):
H ουσιαστική προστασία των κοραλλιγενών οικοτόπων του Αιγαίου, αποτελεί έναν από τους πιο δύσκολους στόχους του φετινού χειμώνα για όλους εμάς στο Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος.
Αυτά τα ιδιαίτερα παραγωγικά και μοναδικής ομορφιάς οικοσυστήματα ήταν έως πρόσφατα σχεδόν άγνωστα στις θάλασσές μας, ενώ είναι και τα πλέον απειλούμενα. Αξιοποιώντας τη σπάνια διαύγεια που χαρακτηρίζει τις ελληνικές θάλασσες, άρα και τη δυνατότητα διείσδυσης του φωτός σε μεγάλα βάθη, τα κοραλλιγενή οικοσυστήματα στο Αιγαίο βρίσκονται σε βάθη 70-250 μέτρων – σε αντίθεση με αντίστοιχα οικοσυστήματα π.χ. στη δυτική Μεσόγειο που συναντώνται στα 40-150 μέτρα, ή τους τροπικούς υφάλους που βρίσκονται στα ρηχά παράκτια νερά.
Η άγνοια της θέσης τους, καθώς ποτέ δεν χαρτογραφήθηκαν στην Ελλάδα όπως ορίζει η εθνική και διεθνής νομοθεσία τα καθιστά ευάλωτα στις ανθρώπινες παρεμβάσεις στα βαθιά νερά.
Η οποία καταστροφή κρίνεται μη- αναστρέψιμη καθώς τα κοραλλιγενή οικοσυστήματα χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερα αργό ρυθμό ανάπτυξης (<1 mm / έτος).
Κύριος παράγοντας απειλής είναι η αλιεία με συρόμενα εργαλεία (μηχανότρατα), ενώ επιβαρύνονται και από τα στατικά δίχτυα που ποντίζονται στα βαθιά νερά και παραμένουν εκεί για πολλές ώρες/ημέρες. Μία νέα απειλή όμως που θα κλιθούμε να αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια από τους επίδοξους σωτήρες του κλίματος – «πράσινους επενδυτές» είναι οι πλωτές ανεμογεννήτριες, στα δωρεάν θαλάσσια οικόπεδα, όπως τα εννοούν. Πέραν πολλών άλλων επιπτώσεων (π.χ. έντονη και συνεχής υποβρύχια ηχορρυπανση, θανατώσεις μεταναστευτικών πουλιών κλπ), η εγκατάστασή τους απαιτεί ένα σύστημα εκετεταμένης αγκυροβόλησης στα βαθιά νερα με πολλαπλές άγκυρες, ναύδετα κλπ ανά γεννήτρια, πάνω σε οικοσυστήματα τα οποία δεν έχουν μπει ποτέ στον κόπο να χαρτογραφήσουν. Ως αποτέλεσμα η χωροθέτηση που έχει ήδη ξεκινήσει γίνεται με πλήρη άγνοια για το τι πρόκειται να καταστραφεί.
Μοιάζει ότι οι γενιές μας έχουμε βάλει στόχο να μην αφήσουμε κανένα φυσικό πόρο και κανένα παραγωγικό οικοσύστημα, και ως κληρονομιά θα αφήσουμε ένα ζοφερό μέλλον για τις επόμενες γενιές…
