Απορροφούν έως και 35 φορές περισσότερο άνθρακα απ’ ό,τι τα τροπικά δάση
Η ανεξέλεγκτη και εντατική αγκυροβόληση σκαφών στις ελληνικές θάλασσες, σύμφωνα με το Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας “Αρχιπέλαγος” (Archipelagos – Institute of Marine Conservation), προκαλεί ανεπανόρθωτη καταστροφή στα πολύτιμα θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας, τα οποία αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους φυσικούς μηχανισμούς απορρόφησης άνθρακα. Αυτά τα λιβάδια έχουν τη δυνατότητα να απορροφούν έως και 35 φορές περισσότερο άνθρακα απ’ ό,τι τα τροπικά δάση, διαδραματίζοντας κρίσιμο ρόλο στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Ωστόσο, η αγκυροβόληση περισσότερων από 35.000 σκαφών κάθε καλοκαίρι, σε συνδυασμό με την έλλειψη εφαρμογής της νομοθεσίας, καταστρέφει συστηματικά αυτά τα οικοσυστήματα. Με την καταστροφή των ριζωμάτων της Ποσειδωνίας, απελευθερώνονται τεράστιες ποσότητες άνθρακα που είχαν αποθηκευτεί επί δεκαετίες ή και αιώνες, συμβάλλοντας στην επιδείνωση της κλιματικής κρίσης. Επιπλέον, αυτή η πρακτική οδηγεί σε διάβρωση των ακτών, εξαφάνιση των παραλιών, και υποβάθμιση της ποιότητας των θαλασσινών νερών, δημιουργώντας σοβαρές συνέπειες για την αλιεία και τη βιοποικιλότητα.
Η διατήρηση και προστασία των θαλάσσιων λιβαδιών Ποσειδωνίας είναι επιτακτική για το μέλλον των ελληνικών θαλασσών και τη βιωσιμότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων μας.
Ακολουθεί η ανάρτηση του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας “Αρχιπέλαγος” στο Facebook (28/08/2024):
Ανεξέλεγκτη και εντατική αγκυροβόληση:
– καταστρέφει τα θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας
– καταστρέφει και τις φυσικές αποθήκες άνθρακα που συσσωρεύτηκαν επί δεκαετίες ή αιώνες γύρω από τα ριζώματα τις Ποσειδωνίας
Δηλαδή ανεχόμαστε να καταστρέφεται ο σημαντικότερος φυσικός μας σύμμαχος, τον οποίο έχουμε ανάγκη για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, καθώς τα θαλάσσια λιβάδια μπορούν να απορροφήσουν έως και 35 φορές περισσότερο άνθρακα απ’ ότι τα τροπικά δάση και ελευθερώνουν πολύτιμο οξυγόνο.
Η συστηματική καταστροφή και αποψίλωση των θαλάσσιων λιβαδιών Ποσειδωνίας στις ελληνικές θάλασσες, συντελείται εντατικά τους καλοκαιρινούς μήνες κυρίως λόγω της ανεξέλεγκτης αγκυροβολίας περισσότερων από 35.000 μικρών και μεγάλων σκαφών αναψυχής. Μία εικόνα αυτοκαταστροφής που επαναλαμβάνεται επί δεκαετίες σε κάθε άκρη της ελληνικής ακτογραμμής, κατά παράβαση της ελληνικής και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που ορίζει ότι απαγορεύεται η αγκυροβολία πάνω από θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας.
Όταν η κάθε άγκυρα καταστρέφει μέρος του θαλάσσιου λιβαδιού:
Θα περάσουν πολλές δεκαετίες ή αιώνες για να ξανασχηματιστούν, εάν αυτό είναι τελικά εφικτό με την υποβάθμιση που προκαλεί η ανθρώπινη δραστηριότητα και η κλιματική αλλαγή.
Καταστρέφεται αυτός ο ανεκτίμητος ο φυσικός μηχανισμός απορρόφησης άνθρακα
Απελευθερώνονται και τελικά επιστρέφουν ανεπιστρεπτί στην ατμόσφαιρα οι μεγάλες ποσότητες άνθρακα που έχουν αποθηκευτεί κατά τη διάρκεια δεκαετιών ή ακόμα και αιώνων, γύρω και κάτω από το ρίζωμα των θαλάσσιων λιβαδιών, στα στρώματα ιζήματος που σχηματίζονται.
Αυτή η καταστροφή ενώ αντιβαίνει και κάθε λογικής δεδομένου ότι παράλληλα:
– Καταστρέφονται συστηματικά τα πιο ζωτικά και παραγωγικά οικοσυστήματα των θαλασσών μας
– Προκαλείται συνεχής διάβρωση των ακτών και εξαφάνιση των παραλιών
– Θολώνουν τα νερά καθώς τα λιβάδια εξασφαλίζουν τη διαύγεια των θαλασσών μας
– Καταστρέφεται το σημαντικότερο ενδιαίτημα για τα νεαρά ψάρια που εξασφαλίζει και την παραγωγικότητα της αλιείας
Uncontrolled and intensive anchoring:
– destroys the Posidonia seagrass meadows
– destroys the natural carbon stores that have accumulated over decades or centuries within the Posidonia rhizomes
In other words, we are tolerating the destruction of our most important natural ally, which we need to combat the effects of climate change, as seagrasses can absorb up to 35 times more carbon than rainforests and release valuable oxygen.
The systematic destruction and deforestation of seagrass meadows in the Greek seas occurs intensively during the summer months, mainly due to the uncontrolled anchoring by over 35,000 small and large recreational vessels. A self-destructive practice that has been repeated for decades at every part of the Greek coastline, in violation of Greek and European legislation which stipulates that anchoring is prohibited over seagrass meadows.
For each anchor that destroys part of the seagrass meadow:
– many decades or even centuries pass for this to form again, if that is ultimately possible given the degradation caused by human activity and climate change.
– this invaluable natural carbon sequestration mechanism is being destroyed
– the large quantities of carbon that have been stored over decades or even centuries within the mattes that form near and within the seagrass rhizomes, are being released to eventually return to the atmosphere.
This destruction is defying all logic as
– the most vital and productive ecosystems of our seas are being systematically destroyed
– Continuous coastal erosion also leads to the disappearance of beaches
– Waters loose the clarity, provided by the seagrass meadows
– The most important habitat for juvenile fish, which also ensures the productivity of fisheries, is being destroyed
