Η συναυλία του Μπάμπη Στόκα και της Βίκυ Καρατζόγλου ήταν κάτι πολύ παραπάνω από μια συναυλία!
Το Σάββατο της 24ής Μαρτίου οι καριώτες θα το θυμόμαστε για καιρό. Ο Πανικάριος Αθλητικός Σύλλογος “Ίκαρος” διοργάνωσε μια μοναδική συναυλία με τους Μπάμπη Στόκα, των θρυλικών Πυξ Λαξ, και την δυναμική και ανερχόμενη ερμηνεύτρια Βίκυ Καρατζόγλου.
Η ανταπόκριση των Ικαριωτών τεράστια! Η αίθουσα του Αγίου Παντελεήμονα διαμορφώθηκε κατάλληλα και πάνω από 600 άτομα όλων των ηλικιών δεν σταμάτησαν να αποθεώνουν, να χειροκροτούν και να συμμετέχουν στο μουσικό ταξίδι που παρουσίασαν οι δύο καλλιτέχνες.
Τί ήταν αυτό όμως που έκανε την συναυλία ιδιαίτερη;
Κάθε τραγούδι και μια προσωπική στιγμή, κάθε τραγούδι και μια προσωπική ιστορία. Πώς να μην συγκινηθεί ο κόσμος..πώς να μην “πετάει τα ρούχα του ψηλά γυμνός μες την χαρά του”…
Ήταν τόσο η φωνή “(Το) Όνειρο” της Βίκυς, (“φωνάρα” όπως αναφωνήσαμε όλοι όταν την ακούσαμε να ερμηνεύει) όσο φυσικά και ο μοναδικός Μπάμπης Στόκας που ανέβηκε στη σκηνή και μαζί του “ανέβηκε” όλο το συγκρότημα των Πυξ Λαξ! Γιατί ναι, ο Μπάμπης Στόκας βρισκότανε στην Ικαρία, αλλά ακούραστος για 5 σχεδόν ώρες (!!) τραγούδησε λες και ζητούσε ένα τεράστιο συγγνώμη που ποτέ το συγκρότημα των Πυξ Λαξ δεν επισκέφτηκε το νησί. Τραγούδησε και εικόνες από συναυλίες των Πυξ Λαξ πλημμύρισαν την αίθουσα!
Κάθε τραγούδι και μια προσωπική στιγμή, κάθε τραγούδι και μια προσωπική ιστορία. Πώς να μην συγκινηθεί ο κόσμος..πώς να μην “πετάει τα ρούχα του ψηλά γυμνός μες την χαρά του”, πώς οι 30άρηδες, 40άρηδες να μην αισθάνονται “ευλογία” που μέσα στον χειμώνα (24 Μάρτη η συναυλία αλλά το σκηνικό του καιρού στο νησί χειμωνιάτικο), στο νησί της Ικαρίας ακούσαμε live τα τραγούδια με τα οποία οι περισσότεροι μεγαλώσαμε!
Είναι τυχαίο ότι 14 σχεδόν χρόνια μετά την διάλυση των Πυξ-Λαξ δεν βρέθηκε συγκρότημα που να ενέπνευσε, να σημάδεψε τους Έλληνες και να πούλησε περισσότερο από τους Πυξ-Λαξ;
Γιατί εμείς οι “30 και”, “40 παρά” τη δεκαετία του ’90, μια εποχή μεταίχμιο για τις κοινωνικές σχέσεις, βρισκόμασταν στην εφηβική ηλικία. Ερωτευτήκαμε με τραγούδια των Πυξ Λαξ, του Τσακνή, του Μαχαιρίτσα. Ερωτευτήκαμε όχι κοιτώντας την οθόνη ενός κινητού αλλά κοιτώντας δυο μάτια που ανά πάσα στιγμή θα έκλειναν για να δώσουμε το πρώτο μας φιλί. Φτάναμε στο τέλος μια σχέσης και γεμίζαμε παγκάκια και θρανία, τοίχους πολυκατοικιών και όχι facebook με “έπαψες αγάπη να θυμίζεις” και “μοναξιά μου όλα”.
Υπάρχουν άραγε αξίες και σταθερές όμοιες με εκείνης της εποχής; Είναι άραγε τυχαίο ότι σήμερα δεν υπάρχουν μπάντες σαν τους Κατσιμιχαίους, σαν τις Τρύπες, τα Διάφανα Κρίνα ή τα Ξύλινα Σπαθιά; Είναι τυχαίο ότι 14 σχεδόν χρόνια μετά την διάλυση των Πυξ-Λαξ δεν βρέθηκε συγκρότημα που να ενέπνευσε, να σημάδεψε τους Έλληνες και να πούλησε περισσότερο από τους Πυξ-Λαξ;
Ο Μπάμπης Στόκας στην Ικαρία δεν παρουσιάστηκε σαν “Πρίγκιπας”! Ο Μπάμπης Στόκας έγινε ένας από μας! Για πέντε ώρες μας έβγαλε από “την άγονη πλήξη μιας ζωής”! Μας μίλησε “για τις παλιές αγάπες”, μας ταξίδεψε με “τραγούδια που ‘γίναν με δάκρυα στα μάτια”, με “τραγούδια που ‘γίναν απλά η αφορμή”.
Πολλά συγχαρητήρια λοιπόν στον ΠΑΣ Ίκαρος για τη οργάνωση της συναυλίας, πολλά συγχαρητήρια στους εμπόρους της Ικαρίας για την συνεισφορά τους, τους χορηγούς και στην μπύρα ΙΚΑΡΙΩΤΙΣΣΑ τον μέγα χορηγό, στον καριώτη ηχολήπτη Σταμάτη Μωραΐτη για τον άψογο ήχο και τον άρτιο φωτισμό, και στον σύλλογο του Αγίου Παντελεήμονα για την αίθουσα-κόσμημα!
Βίκυ και Μπάμπη Σας Ευχαριστούμε και με το καλό να ξαναϊδωθούμε!
