Συνέντευξη με την κ. Ηλέκτρα Ανδρεάδη, επιμελήτρια έκδοσης του νέου βιβλίου του Χ. Χατζηνάκη

Το βιβλίο αυτό μιλάει για το Καραβόσταμο και τους Καραβόσταμιώτες. Σκοπός του είναι όπως λέει ο συγγραφέας να κρατηθούν ζωντανές οι μνήμες από τη ζωή του Καραβοστάμου σε παλιότερες εποχές.

Είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα, με χιούμορ και πολλή αγάπη για το χωριό και τους ανθρώπους του.

Δυόμιση χρόνια χρειάστηκε ο Χαράλαμπος για να συγκεντρώσει το υλικό και να το επεξεργαστεί. Πολλοί από σας του έδωσαν πληροφορίες που γνώριζαν. Σχετικά με τις οικογένειές τους. Θα βρείτε τα ονόματά σας στις ευχαριστίες στο τέλος του βιβλίου.

Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα, είναι χωρισμένο σε 14 κεφάλαια κατά χρονολογική σειρά. τα κεφάλαια είναι αυτοτελή και μπορούν να διαβαστούν χωριστά.

Αρχίζει από τους παλαιότερους οικισμούς, Γέροντος, Στραβοκάμπια, το χτίσιμο του Άη Γιώργη και εξηγεί πού οφείλεται η περίτεχνη οροφή με σταυροθόλια που έχει αυτό το ξωκλήσι.

Συνεχίζει με την κάθοδο των κατοίκων “στη θάλασσα” όταν τελείωσε ο φόβος των πειρατών. Την οικοδόμηση του Αη-Γιάννη με πρωτομάστορα τον Γιώργο Φουντούλη. Εκεί λύνονται και μερικά μυστήρια, γιατί είναι ασοβάτιστη η νότια πλευρά του ναού και τι ήταν τα μικρά αγαλματάκια μέσα στην εκκλησία ακόμα στη δεκαετία του 50.

Αναφέρει τους νερόμυλους του χωριού και τις συναλλαγές με την απέναντι ακτή της Ιωνίας. Το χτίσιμο των Αγίων Αναργύρων και τη συμμετοχή των χωριανών που κουβάλησαν τις πέτρες. Την κατασκευή της γέφυρας του γιαλού. Μιλάει για τον τελευταίο ντελάλη του χωριού, τον Σταμάτη Τσαντέ, τον «γητευτή των μπουρινιών και των στροβίλων», που είχε την τέχνη να ξορκίζει τον σίφουνα.

Στο κεφάλαιο για την επανάσταση του 12 δημοσιεύει το ψήφισμα των Καραβοσταμιωτών για την ένωση με την Ελλάδα με τις υπογραφές των κατοίκων. Δημοσιεύει επίσης το έγγραφο του ναυάρχου Κουντουριώτη για την κατάληψη του νησιού.

Στο κεφάλαιο για την κατοχή αναφέρει τους παράτολμους ναυτικούς με τα ονόματά τους που με κίνδυνο της ζωής τους περνούσαν τον κόσμο απέναντι.

Ακολουθεί η αναφορά στους χίλιους περίπου πολιτικούς εξόριστους πού ζούσαν στο Καραβόσταμο και τη δράση τους στο χωριό, αλλά και την περίφημη «βίλα αρλούμπα» που ίσως έχετε ακούσει για αυτήν.

Στο κεφάλαιο για τα δύσκολα μεσοπολεμικά χρόνια μιλάει για τους Καραβοσταμιώτες πού πήγαιναν στα κάρβουνα και κρατούσαν τη δεκαετία του 50 το μεγαλύτερο βάρος της οικονομίας του χωριού. Στην δεκαετία του 50 εστιάζει ιδιαίτερα, τότε που υπάρχουν και οι δικές του μνήμες, καταγράφει τα επαγγέλματα που υπήρχαν τότε και που μερικά από αυτά σήμερα έχουν εκλείψει. Αναφέρει με τα ονόματά τους ράπτες, μοδίστρες, τσαγκάρηδες, μαραγκούς, οικοδόμους, σοβατζήδες, μυλωναδες, καϊκτσήδες, αγωγιάτες, παραγγελιοδόχους, βιολιτζήδες κ.α. Περιγράφει τα καταστήματα που υπήρχαν στο γιαλό και παραθέτει σχεδιάγραμμα με τη θέση κάθε καταστήματος: Καφενεία, ταβέρνες, τσαγκαράδικα, μπακάλικα, φούρνο, καπνοπωλείο, ζαχαροπλαστείο, σιδεράδικο, λιοτρίβι κ.α. Και μία που μιλάμε για επαγγέλματα τη δεκαετία του 30 υπήρχαν στο Καραβόσταμο οδοντιατρείο και φαρμακείο.

Ιδιαίτερο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον δημιουργικό και ανήσυχο Καραβοσταμιώτη Ζαχαρία Ράπτη.

Όλες οι πληροφορίες είναι τεκμηριωμένες. Αναφέρεται πάντοτε ποιος τις έδωσε, και μερικές φορές ακόμα και ο τόπος και ο χρόνος που δόθηκαν.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη μετανάστευση και σε προσωπικότητες του Καραβοστάμου. Μεταξύ άλλων στον Βασίλη Τσιμπίδη ύπατο πρόεδρο της ΑΧΕΠΑ.

Στην περίφημη κυρία Βάσω με την ανεκτίμητη προσφορά της σε θέματα πολιτισμού που ανέβασε στον μεσοπόλεμο Σαίξπηρ στο χωριό. Στον Γιώργο Τσιμπίδη έναν από τους μεγαλύτερους σολίστες στο μπουζούκι.

Περιγράφει πως αναμορφώθηκε το λιμανάκι με πρωτεργάτη τον καπετάν Φώτη Ράπτη.

Σε ιδιαίτερο κεφάλαιο μιλάει για τα παρατσούκλια στο χωριό και πως δημιουργήθηκαν.

Στο τελευταίο κεφάλαιο περιλαμβάνονται διαφορές Καραβοσταμιώτικες ιστορίες που ανασταίνονται με χιούμορ το οποίο φαίνεται ότι αποτελεί μόνιμο-διαχρονικό χαρακτηριστικό των Καραβοσταμιωτών.

Πιστεύω ότι είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι όλα αυτά καταγράφηκαν και ότι δεν θα τα σκεπάσει για πάντα η λήθη.

 

Ηλέκτρα Ανδρεάδη, αρχαιολόγος, επιμελήτρια της έκδοσης.