Ανακοίνωση ΕΡΓ.Α.Σ Ικαρίας (18 Ιουνίου)
Όλοι στις κινητοποιήσεις για την Υγεία που διοργανώνει πανελλαδικά η ΠΟΕΔΗΝ.
Όλοι στη συγκέντρωση που καλεί ο Σύλλογος Εργαζομένων Νοσοκομείου Ικαρίας
ΣΤΙΣ 22 ΙΟΥΝΗ στις 12 ΣΤΟ ΧΏΡΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟΥ
Τρία χρόνια πανδημίας. Πως την αντιμετώπισε η κυβέρνηση και το υπουργείο υγείας;
- Την χρησιμοποίησε σαν ευκαιρία και άλλοθι για να περάσει σωρεία αντεργατικών νόμων και να σαρώσει δικαιώματα κατακτημένα με αιματηρούς αγώνες εδώ κι έναν αιώνα.
- Απόλυτος έλεγχος των ΜΜΕ. Επιλογή «ειδικών επιστημόνων» για να σπείρουν τον τρόμο, το φόβο, το μόνο μέσον για την αντιμετώπιση του Ιού όπως μας έλεγαν. Επιδίωξη πλύσης εγκεφάλου από «επιστήμονες» που άλλα έλεγαν το πρωί και άλλα το βράδυ.
- Η αστυνομία,(ΕΣΥ μας την έλεγαν), σε θέση μάχης απέναντι στους πολίτες, με φασιστικού τύπου απαγορεύσεις. Ασφυκτικός έλεγχος, πρόστιμα, κοινωνικός αυτοματισμός, ατομική ευθύνη για ότι μας συμβεί. Υποχρεωτικότητα και αναστολές εργασίας μόνο για τους εργαζόμενους στην Υγεία, πίσω από την οποία διαλύουν και ιδιωτικοποιούν το ΕΣΥ. Ενάμισι δις περικοπές στο ΕΣΥ, χάος στους προϋπολογισμούς των δομών υγείας. Μηδενικές προσλήψεις εξόντωση των εργαζομένων. Νοσοκομεία μιας νόσου εξόντωση των ασθενών.
- Μέτρα καταστολής για 6 μήνες. Τους άλλους 6 ελευθερία για τη «βαριά (τουριστική) βιομηχανία» , αποκαλύπτοντας ξανά πως η υποχρεωτικότητα και το πέταγμα χιλιάδων υγειονομικών έξω από τα νοσοκομεία καμιά απολύτως σχέση δεν είχε και δεν έχει με την προστασία της υγείας. Έχει όμως απόλυτη σχέση με την καθιέρωση τέτοιων φασίζουσας κοπής μέτρων, για όποτε και για όπου κρίνουν οι κυβερνώντες.
- Όλο αυτό το διάστημα δισεκατομύρια πέρασαν από τους κρατικούς προϋπολογισμούς στους «επενδυτές» του χώρου. Την ίδια στιγμή ο λαός κλήθηκε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη ακόμα και για τα τεστ!
Το αποτέλεσμα προς το παρών και μέχρι να βγουν, (αν ποτέ βγουν), όλα τα στοιχεία αυτής της ολέθριας πολιτικής, οι 30.000 νεκροί, που μας ανέβασαν στην πρώτη θέση σε όλες τις χώρες της «ανεπτυγμένης» Δύσης. Η κυβέρνηση μιλάει για επιτυχία!!!
Πως στάθηκαν οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων που ορίζουν τις εξελίξεις στο χώρο της εργασίας;
Σιγή νεκροταφείου, απόλυτη προσαρμογή, τάχα πεισμένες πως έτσι θα προστατευτούμε από τον ιό. Κάποιες καρικατούρες κινητοποιήσεων διά της εκπροσώπησης, του τύπου «θα πάω εγώ για σένα», λειτούργησαν ακόμα χειρότερα για τους πολίτες που η μεθοδευμένη καλλιέργεια του τρόμου, τους κράτησε μακριά απ αυτά που η κυβέρνηση με νόμους και με την στήριξη, επί της ουσίας, αυτών των ηγεσιών περνούσαν σε βάρος των δικαιωμάτων τους. Κράτησαν τον κόσμο μακριά από κάθε ζωντανή δράση των σωματείων, των συλλόγων, για νά ρθουν μετά όλοι μαζί να πουν «ο κόσμος δεν τραβάει», τόσο θρασύτατα.
Ο μικρός μας τόπος, μικρογραφία των γενικών εξελίξεων, είναι εικόνα τους. Είχαμε την «τύχη» να ξεκινήσει από εδώ το εφεύρημα ότι η προστασία από την πανδημία είναι ατομική ευθύνη. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όλες οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις συμφώνησαν, εγκαινιάζοντας πάρα πέρα και τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Όπως σ όλη την Ελλάδα έτσι κι εδώ ελάχιστα σωματεία (ΣΕΝΙ, ΕΛΜΕ), και πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις όπως η ΕΡΓ.Α.Σ. στάθηκαν από την αρχή ενάντια στην κυβερνητική επίθεση στο ΕΣΥ, και σ όλους τους νόμους και τους προϋπολογισμούς που σάρωναν τα δικαιώματά μας.
Όσο κι αν ανασκευάζουν ορισμένοι την πραγματικότητα το αποτέλεσμα βοά. Εκατοντάδες αντεργατικοί, αντιλαϊκοί νόμοι πέρασαν, το ΕΣΥ διαλύεται, και μετατρέπεται σε εμπόρευμα (π.χ., τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή έρχονται να συμπληρώσουν τα απογευματινά ιατρεία), και ο νόμος Χατζηδάκη επιδιώκει να μπλοκάρει την συνδικαλιστική οργάνωση και δράση των εργαζομένων.
Αυτά πέρασαν με την σιωπηλή συναίνεση η απραξία των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αυτό πέρα από τη συναίνεση στην κυβερνητική πολιτική των ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, κλπ για τις δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά, ένα υποδηλώνει: έλλειψη πίστης στους αγώνες και στη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι να μπλοκάρουν την επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.
Σ’ ένα μικρό τόπο όπου οι μαζικοί ενωτικοί παρατεταμένοι αγώνες κατάφεραν να αποτρέψουν τη συγχώνευση του Νοσοκομείου με αυτό της Σάμου, να ξεκινήσει η λειτουργία της μονάδας νεφρού, όπως και του αξονικού τομογράφου κ.α. Σ΄ αυτό τον τόπο που ο 11χρονος ανυποχώρητος αγώνας για να μην κλείσει το Γηροκομείο, έφτασε να το αναλάβει επιτέλους ο Δήμος Ικαρίας, σ αυτή τη μικρογραφία των γενικών εξελίξεων, η στάση και η δράση όλων ήταν και είναι ολοφάνερη.
Ένα δρόμο έχουμε μπροστά μας. Να κρατήσουμε τα σωματεία και τους συλλόγους ζωντανά και μαζικά κόντρα στους νόμους που επιδιώκουν να τα διαλύσουν. Εκεί και όχι στις κομματικές παρατάξεις συντελείτε η ενότητα και η δύναμη όλων των εργαζομένων. Ενωμένοι να οργανώνουμε τους αγώνες μας.
Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις για την υγεία. Καλούμε και συμμετέχουμε στην συγκέντρωση που καλεί ο ΣΕΝΙ.
Να επιστρέψουν όλοι οι ανεσταλμένοι στα Νοσοκομεία. Να πληρωθούν αναδρομικά οι μισθοί τους. Χρηματοδότηση προσλήψεις στο ΕΣΥ.Κάλυψη όλων των αναγκών στα δημόσια νοσοκομεία και όλες τις δομές δημόσιας υγείας. Κατάργηση όλων των νόμων που μετατρέπουν την δημόσια υγεία σε εμπόρευμα.
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 22 ΙΟΥΝΗ ΣΤΙΣ 12 ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.
