Συνδιάσκεψη αντιπροσώπων των παραρτημάτων του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών

Στοιχεία από την ποιοτική εξέλιξη και τη σημαντική κινηματική δράση του παραρτήματος στην Πάτρα με αρωγό τη δημοτική αρχή παρουσίασε η Γεωργία Ροδοπούλου: «Ο αγώνας αυτός πρέπει να γίνει υπόθεση του λαϊκού κινήματος, να ενταχθεί στα αιτήματα και στην πάλη των σωματείων(…) Η πανδημία , όπως διαπιστώνει και η εισήγηση, δυσκόλεψε πολύ τη δουλειά μας το τελευταίο διάστημα. Όλες οι δράσεις μας και ιδίως αυτές που είχαν σχέση με την επικοινωνία μας με την κοινότητα (συλλόγους, φορείς και σχολεία) επηρεάσθηκαν σημαντικά από τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν.

· Στην Πάτρα, παρά τις αντίξοες συνθήκες επιδιώξαμε να συνεχίσουμε το Πρόγραμμα Πρωτογενούς Πρόληψης της ουσιοεξάρτησης στα σχολεία της περιοχής μας, που είχε ξεκινήσει τη σχολική χρονιά 2017-2018. Πρόκειται για πρόγραμμα που έχει πάρει την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας. Η πρόταση είχε γίνει από το ΕΣΥΝ στο Δήμο και επίσημα υποβλήθηκε στο Υπουργείο μέσω της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν.Αχαϊας από την Αντιδημαρχία Παιδείας του Δήμου Πατρέων, την Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Πατρέων και το ΕΣΥΝ.

Φορέας υλοποίησης έχει ορισθεί το ΕΣΥΝ. Η δράση υλοποιείται μέσα στις σχολικές αίθουσες, κατά τη διάρκεια 2 διδακτικών ωρών.

Τη Σχολική χρονιά 2017-2018 επισκεφθήκαμε 10 σχολεία και επικοινωνήσαμε με 1020 μαθητές, ενώ 50 εκπαιδευτικοί παρακολούθησαν τη δράση μας και μας αξιολόγησαν με ειδικό ερωτηματολόγιο που έχουμε ετοιμάσει.

Τη χρονιά 2018-2019 επισκεφθήκαμε 24 σχολεία της περιοχής και μιλήσαμε με 3380 μαθητές. 152 εκπαιδευτικοί μας αξιολόγησαν.

Τη χρονιά 2019-2020, τα περιοριστικά μέτρα μας ανάγκασαν να σταματήσουμε το πρόγραμμα και προλάβαμε μόνο να επισκεφθούμε 6 σχολεία , να μιλήσουμε με 420 μαθητές και 15 καθηγητές.

Την επόμενη χρονιά 2020-2021 αναστείλαμε αυτή τη δράση.

Φέτος, 2021-2022 ξεκινήσαμε πάλι. Μέχρι σήμερα έχουμε επισκεφθεί 10 σχολεία, έχουμε μιλήσει με 465 μαθητές και 37 εκπαιδευτικούς.

Συνολικά μέχρι σήμερα έχουμε επισκεφθεί 50 σχολεία, έχουμε μιλήσει με 5.285 μαθητές και 254 καθηγητές.

Με βάση τα ερωτηματολόγια που συμπλήρωσαν οι εκπαιδευτικοί καταγράφουμε τα παρακάτω στοιχεία:

· Στο 54% των σχολείων (27 από τα 50 σχολεία) έχουν εντοπισθεί μαθητές που κάνουν χρήση, κυρίως κάνναβης.

· Στο 82% (41 σχολεία στα 50) υπάρχουν μαθητές που εμφανίζουν συμπεριφορά που μπορεί να σχετίζεται με χρήση ουσιών (αδικαιολόγητες απουσίες, αλλαγή συμπεριφοράς, πτώση σχολικής επίδοσης κ.λ.π.)

· Σε ποσοστό 92% οι εκπαιδευτικοί αξιολόγησαν την παρουσίαση του ΕΣΥΝ πολύ καλή, ενώ σε ποσοστό 8% την έκριναν καλή ή μέτρια.

· Οι παρατηρήσεις για βελτίωση των παρεμβάσεών μας εστιάζονται κυρίως στην ανάγκη για πιο συχνές επισκέψεις στα σχολεία, χρησιμοποίηση περισσότερου οπτικοακουστικού υλικού, ενημέρωση των εκπαιδευτικών και πραγματοποίηση δράσεων βιωματικού χαρακτήρα με τους μαθητές.

Μέχρι σήμερα, σε ποσοστά, έχουμε συμμετοχή των σχολείων της Πάτρας σε ποσοστό 71% και των μαθητών σε ποσοστό 35%. (Συνολικά στην περιοχή υπάρχουν 70 σχολεία και 15.000 μαθητές).

· Τα τελευταία χρόνια, η συνεργασία μας με τη Δημοτική Αρχή και η ιδεολογική μας συμπόρευση στο θέμα των εξαρτήσεων, μας έδωσε τη δυνατότητα να υλοποιούμε Πρόγραμμα Πρωτογενούς Πρόληψης στις θερινές Κατασκηνώσεις του Δήμου.

· Πριν από τα περιοριστικά μέτρα πραγματοποιήσαμε ένα Βιωματικό Σεμινάριο για δασκάλους, με θέμα, Διερεύνηση ορίων μέσα στο ρόλο του δασκάλου και

· Στις 9-10 Νοεμβρίου 2019 πραγματοποιήσαμε σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ Σεμινάριο για εκπαιδευτικούς Δ/θμιας, με θέμα: «Το πρόβλημα των ναρκωτικών σήμερα».

Κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων το Μάρτιο 2021 πραγματοποιήσαμε Διαδικτυακή Παρουσίαση με θέμα: Οι Επιπτώσεις της Πανδημίας στη χρήση ουσιών», Σημαντικός σταθμός στη δράση του παραρτήματος είναι και ο κοινός βηματισμός με την πρόταση της δημοτικής αρχής μαζί με 43 ακόμη φορείς της πόλης μας, για τη δημιουργία κλειστού θεραπευτικού προγράμματος του ΚΕΘΕΑ στην πόλη της Πάτρας, καθώς και τη λειτουργία Πολυδύναμου Συμβουλευτικού Σταθμού του ΚΕΘΕΑ για όλες τις εξαρτήσεις (διαδίκτυο, τζόγος κ.λ.π.), ενώ τον τελευταίο  ξεκίνησε συνεργασία με τοπική εβδομαδιαία εφημερίδα της πόλης, η οποία  παραχώρησε μόνιμη στήλη και δημοσιεύονται άρθρα, που τα επεξεργάζονται μέλη του ΕΣΥΝ.

«Ιδιαίτερα στα Χανιά, όπου η λειτουργεί η αμερικανονατοϊκή Βάση της Σούδας, το πρόβλημα των ναρκωτικών έχει φτάσει στο απροχώρητο, με τις αρμόδιες “Αρχές” να θέλουν να “ψυχαγωγήσουν” τα πληρώματα του ΝΑΤΟ, φανταστείτε ότι πρόκειται για πλωτές πόλεις με 5.000 μισθοφόρους που ξαμολιούνται στους δρόμους των Χανίων και τι προκαλούν»…. είναι η πρώτη εικόνα που μετέφερε ο Γιώργος Τσαουτσάκος εκ μέρους του παραρτήματος Χανίων  υπενθυμίζοντας παράλληλα την καθοριστική συμβολή του ΕΣΥΝ για τη δημιουργία προγράμματος του ΚΕΘΕΑ πριν 15 χρόνια και σήμερα την άμεση αντίδρασή του στο σχεδιασμό για αλλαγή στη φιλοσοφία του προγράμματος, την παρέμβασή του σε ημερίδα – φιέστα της νέας διορισμένης διοίκησης του ΚΕΘΕΑ όπου ανέδειξε την ανάγκη για στεγνά θεραπευτικά προγράμματα στη δυτική Κρήτη. Επίσης σημείωσε την έλλειψη παραρτημάτων του ΕΣΥΝ στους 3 νομούς του νησιού ειδικά στο Ηράκλειο όπου εδρεύει και το ΚΕΘΕΑ Αριάδνη.

Καθοριστική όμως ήταν και η παρέμβαση – συνάντηση με την ανακρίτρια Χανίων, αρμόδια για την απονομή δικαιοσύνης σε εκείνους που διέπραξαν κατά τη διάρκεια της χρήσης αδικήματα, ενώ μόνιμη είναι και η συνεργασία με τον Ομιλο Παλαίμαχων Ποδοσφαιριστών. 

«Ηρθαμε ως ναυαγοί. Στην Ικαρία ένα θετικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας όπως η αλληλεγγύη, η ανεκτικότητα,  η ανοιχτή αγκαλιά στους εξόριστους, στους πρόσφυγες, αξιοποιήθηκε από πάσης φύσεως ναρκωθιασώτες και σήμερα βιώνουμε μια επελαύνουσα ναρκωκουλτούρα. Γαντζωθήκαμε  από το σωσίβιο του ΕΣΥΝ, αλλά πρέπει να βγούμε και στην ακτή. Μας λείπει η πρακτική βοήθεια, δεν έχουμε εξειδικευμένο προσωπικό, δεν έχουμε επιστημονική καθοδήγηση. Είναι κρίμα να υπάρχει τόση εμπειρία στην Κέρκυρα, στην Πάτρα και να μην φτάνει σε μας. Στην τελική δεν μπορεί να είναι επιλογή για τα επόμενα χρόνια να είμαστε ζαβλακωμένοι», ήταν η κραυγή αγωνίας όπως τη μετέφερε εκ μέρους του παραρτήματος Ικαρίας ο Νίκος Λαρδάς.

Στους 3 άξονες δράσης στους οποίους κινήθηκε το παράρτημα Κέρκυρας τιμώντας την πετυχημένη 16χρονη μαζική πορεία του αναφέρθηκε ο Κώστας Ρούσινος: «Αντίσταση στις αντιλαϊκές εφαρμοζόμενες πολιτικές, ανάδειξη των ΧΕΧ ως εργαλείο αυτής της πολιτικής, υπεράσπιση του ΚΕΘΕΑ. Ευαισθητοποίηση στην πρόληψη μέσω των 11 εκδηλώσεων το 2018 τις οποίες παρακολούθησαν 6.000 άνθρωποι και συμμετείχαν 600 παιδιά, αντίστοιχα και το 2019, ενώ το 2020 και 2021 λόγω της πανδημίας συμμετείχαν 300 παιδιά. Διεκδίκηση: Μετά από πολύχρονο αγώνα 15 ετών λειτούργησε το “στεγνό” θεραπευτικό πρόγραμμα ΔΙΑΠΛΟΥΣ που δίνει ανάσα στην τοπική κοινωνία και παρακολουθεί 150 χρήστες. Δώσαμε μεγάλη μάχη για τη δημιουργία συμβουλευτικού σταθμού στη Βόρεια Κέρκυρα, ήρθαμε αντιμέτωποι με την πολιτική υπονόμευσης αλλά είχαμε στήριξη από τους τοπικούς φορείς και τελικά επιβλήθηκε ¨”από τα κάτω”. Το αντιναρκωτικό κίνημα για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να γειωθεί με τα εργατικά σωματεία και τους μαζικούς φορείς».

Η Σοφία Σκλαβενίτη μέλος της απερχόμενης Γραμματείας ανέπτυξε την μεθοδική προσπάθεια ταύτισης της χρήσης ναρκωτικών με την κατανάλωση αλκοόλ, το οποίο όπως σημείωσε αποτελεί ένα από τα σταθερά επιχειρήματα και των διοργανωτών των “φεστιβάλ αποποινικοποίησης” «Η εξάρτηση από το αλκοόλ ακολουθεί την αυξητική τάση όλων των εξαρτήσεων ενώ και στη χώρα μας αυξάνεται το ποσοστό επεισοδιακής υπερκατανάλωσης αλκοόλ. Ομως το κύριο στοιχείο δεν είναι η ουσία, αλλά η κοινωνική διαδρομή μέσω της οποίας το άτομο συναντιέται μαζί της».

Στην κινητικότητα που παρατηρείται στη Θεσσαλία από συγκεκριμένους εκπροσώπους επιχειρηματικών ομίλων «που εστιάζουν στην αγροτική καλλιέργεια κάνναβης παίζοντας τον ρόλο του συμβούλου», στάθηκε ο Αλέξανδρος Κιτσιούλης εκ μέρους του παραρτήματος Λάρισας.

«Η αγορά της κάνναβης σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πλέον εγκαθιδρυμένη. Αυτό επετεύχθη με μία συστηματική και αδιάκοπη προσπάθεια, ώστε η χρήση της ή τουλάχιστον η ελεύθερη ύπαρξή της να απενεχοποιηθεί στις συνειδήσεις των λαών – κυρίως της νεολαίας – , ώστε να αλλάξει και το νομοθετικό/ρυθμιστικό πλαίσιο για την καλλιέργεια, διακίνηση και εμπορία της με τις λιγότερες δυνατόν φωνές αντίστασης. Ως εγκαθιδρυμένη αγορά. λοιπόν, κάποιο κερδίζουν από την κάνναβη και κάποιο χάνουν. Ποιοι είναι οι μεν και ποιοι οι δε;

Αλλά πριν απαντήσουμε σε αυτό, ας απαντήσουμε στο γιατί τώρα; Η τάση μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους, αναγκάζει το μεγάλο κεφάλαιο να στραφεί σε νέες επενδύσεις με υψηλότερα ποσοστά κερδοφορίας. Τυχαίο που το θέμα της νομιμοποίησης ξεκίνησε σε χώρες με μεγάλη ανάπτυξη στον πρωτογεννή τομέα .δηλαδή στην Αμερική και τον Καναδά;

Επειδή εδώ και χρόνια τα περιθώρια κερδών του μεγάλου κεφαλαίου στον πρωτογενή τομέα, εξαιτίας του μεγάλου ανταγωνισμού είναι περιορισμένα, γίνεται προσπάθεια έστω και με ένα μικρό τμήμα των εκτάσεων που διαθέτουν να τις αξιοποιήσουν με νέες καλλιέργειες, μεγαλύτερης απόδοσης όπως είναι και η κάνναβη.

Με ανάλογο τρόπο προσπαθούν να δελεάσουν και τους Έλληνες αγρότες, αποκρύπτοντας ότι η παραγωγή και η βιομηχανική επεξεργασία της κάνναβης δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση του μεγάλου κεφαλαίου (μεγάλες επενδύσεις) και οι αυτοαπασχολούμενοι αγρότες θα αποτελούν το άλλοθι στον κλάδο, ενώ στην πραγματικότητα δεν θα έχουν συμμετοχή.

Η άλλη πτυχή είναι ακόμα πιο κυνική. Τα κέρδη που γίνονται έως τώρα παράνομα χωρίς κρατικό έλεγχο, ήρθε η ώρα να τα εκμεταλλευτούν και να τα ενσωματώσουν στον κρατικό προϋπολογισμό και μερίδιό του να μοιραστεί και στις νόμιμες επιχειρήσεις.

Πώς εξασφαλίζουν αυτή την ενσωμάτωση; Με την νομιμοποίηση», υπογράμμισε η Λήδα Μαλάμη, εκ μέρους της απερχόμενης γραμματείας του ΕΣΥΝ, αναφέροντας ενδεικτικά ότι για το 2028 τα μεγέθη της Ευρωπαϊκής αγοράς κάνναβης αναμένονται συνολικά στα 115,8 δισ ευρώ εκ των οποίων τα 55,2 αφορούν τη φαρμακευτική κάνναβη, 60,3 δισ ευρώ για την ευφορική της χρήση και 180 εκατομμύρια ευρώ για τη βιομηχανική.«Ποιος χάνει, όμως; Εδώ είναι και η μεγάλη αποκάλυψη για το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού που είναι αδίστακτο και δίχως ηθικούς φραγμούς.

Χάνει η κοινωνία συνολικά : Τοποθετούνται πόροι σε μη παραγωγικές για την κοινωνία επενδύσεις αντί να στραφούν σε τομείς που η κοινωνία έχει πραγματική ανάγκη

Η κοινωνία στερείται από εν δυνάμει ενεργά και δραστήρια μέλη, τα οποία θα μπορούσαν να προσφέρουν».

Στα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει σε περιοχές που φλέγονται από το πρόβλημα της ουσιοεξάρτησης στάθηκε ο Χάρης Κωστόπουλος εκ μέρος του παραρτήματος Μενιδίου Φυλής: «Την 3ετία που πέρασε αναπτύχθηκε πολύμορφη δράση η οποία αποτυπώθηκε και στις πρόσφατες εκλογές με αύξηση 160%. Οπου σχεδιάστηκαν οι παρεμβάσεις μας υπήρξαν και καλύτερα αποτελέσματα. Στη ναρκωκουλτούρα απαντάμε με κοινή συμπόρευση κι δράση. Για το επόμενο διάστημα, ο Μάης θα είναι μήνας καμπάνιας, συνάντησης με εργατικά σωματεία και μαζικούς φορείς, ΔΣ συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, με την Ενωση Γονέων Ανω Λιοσίων  και Φυλής, συναντήσεις με 15μελή μαθητικά συμβούλια. Ενώ έχουν προγραμματιστεί δύο εκδηλώσεις ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά των Ναρκωτικών στις 25 Ιούνη στα Ανω Λιόσια και στις 2 Ιούλη μαζί με το ΚΕΘΕΑ και τη θεατρική ομάδα του 7ου δημοτικού σχολείου στο Μενίδι».

Σημαντική είναι η δράση που εξακολουθεί να αναπτύσσεται και από το παράρτημα Βοιωτίας, όπου όπως σημείωσε ο Γιώργος Στάντζος «το 2022 για τη Βοιωτία είναι έτος κατά των εξαρτήσεων, και στις 30 Μάη θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση μαζί με το ΚΕΘΕΑ Εν Δράσει και το Κέντρο Πρόληψης, ενώ στις αρχές Ιούνη θα διεξαχθεί αγώνας δρόμου ενάντια στα ναρκωτικά και 3ημερες εκδηλώσεις στο πλαίσιο του αντιναρκωτικού Φεστιβάλ».

«Στα δημόσια προγράμματα απεξάρτησης η πανδημία λειτούργησε ως οδοστρωτήρας. Υπολειτουργούν ακόμη και αυτά τα ελάχιστα προγράμματα 1 αποεξάρτησης, ένα αποτοξίνωσης, ένα απεξάρτησης από το αλκοόλ. Την ίδια στιγμή οι ιδιωτικές κλινικές φυτρώνουν σαν μανιτάρια, χωρίς έγκριση και άδεια λειτουργίας από το υπουργείο Υγείας όπου γίνεται φαρμακευτική υποκατάσταση και το κόστος είναι υπέρογκο. Πολλοί εξαρτημένοι ολοκληρώνοντας το όποιο πρόγραμμα στις ιδιωτικές κλινικές απευθύνονται στα δημόσια προγράμματα», σημείωσε μεταξύ άλλων η Ρούλα Γεωργίαδη από το παράρτημα Θεσσαλονίκης.

Ως εργαζόμενη στο χώρο της Πρόληψης, η Μαρίνα Παπαδιώτη εκ μέρους του παραρτήματος Πετρούπολης μετέφερε την «ανησυχία για τη μείωση ηλικίας έναρξης της χρήσης από 11 ετών, καθώς και τη μείωση του κινήτρου αναζήτησης στους γονείς για απεξάρτηση (…) Σ΄αυτές τις συνθήκες παρατηρείται αύξηση σε όλες τις μορφές εξάρτησης και ιδιαίτερα εμφανής είναι πλέον και η εξάρτηση από το διαδίκτυο. Κι ακόμα δεν έχουμε σαφή εικόνα από τις συνέπειες της πανδημίας, της ακρίβειας, του πολέμου, της αβεβαιότητας κι ανασφάλειας που έχει δημιουργηθεί».

Στο καινούριο ιδεολόγημα περί «λειτουργικού» και «μη λειτουργικού» χρήστη στάθηκε ο Ορέστης Παπαγιαννόπουλος, μέλος της απερχόμενης Γραμματείας, σημειώνοντας ότι αποτελεί ένα παλαιότερο ιδεολόγημα ντυμένο με σύγχρονα κουρέλια ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σήμερα. «Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το σύγχρονο “σκληρά-μαλακά” αλλά πιο προσαρμοσμένο και πιο καλά συνδεδεμένο με την ίδια την οικονομία και τις επενδύσεις γύρω από τα ναρκωτικά. Συγκεκριμένα, η μελέτη της μέχρι τώρα αλλά και ανερχόμενης κερδοφορίας από την κάνναβη έχει αποδείξει το εξής. Ότι ναι μεν υπάρχουν μεγάλα κέρδη από τη φαρμακευτική και άλλου είδους χρήσεις της κάνναβης αλλά τα μεγαλύτερα κέρδη αναμένονται από την ψυχαγωγική της χρήση. Αν όμως τα σχέδια για κερδοφορία έμεναν μόνο εκεί τότε το κλασσικό ιδεολόγημα «σκληρά-μαλακά» θα μπορούσε ακόμη να χρησιμοποιηθεί. Ωστόσο, η εμπειρία από την κάνναβη έδειξε στα μονοπώλια ότι η ψυχαγωγική χρήση ναρκωτικών μπορεί να είναι πολύ κερδοφόρα. Οπότε, είναι λογικό τα βλέμματα να στρέφονται και προς άλλα είδη ναρκωτικών(..)

Όταν μιλάνε για λειτουργικό χρήστη ουσιαστικά μιλάν για «υγιή χρήση ναρκωτικών», δηλαδή για μία χρήση η οποία υποτίθεται ότι θα αποτελεί μέρος της καθημερινής ή λιγότερο καθημερινής ρουτίνας ενός ανθρώπου. Υποτίθεται, δηλαδή ότι η χρήση επιτρέπει μια φυσιολογική μέρα χωρίς βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες επιπτώσεις.(…) Η επικινδυνότητα του ιδεολογήματος οξύνεται αν σκεφτούμε ότι ουσιαστικά, όταν η χρήση γίνεται υγιής φεύγουμε από το προφίλ του κρυμμένου χρήστη και μπαίνουμε στη φανερή χρήση που μπορεί να γίνεται ακόμη και στην οικογένεια, γεγονός που αποδεικνύει και τη μείωση των αντανακλαστικών απέναντί τους. Σε αυτή τη λογική είναι σίγουρο ότι το νέο ιδεολόγημα στοχεύει ακόμη και σε μεγαλύτερες ηλικίες, στις οποίες έτσι κι αλλιώς φαίνεται μια αυξητική τάση χρήσης, η οποία, αφού μειώνει τα αντανακλαστικά, αναμένεται να ενισχυθεί από αυτό το επιχείρημα(…)

Για την πρόληψη θα σημαίνει ουσιαστικά εκπαίδευση στη σωστή και λάθος χρήση, δηλαδή στο πως μπορείς να χρησιμοποιείς σωστά μια ουσία. Ποια ουσία ταιριάζει στο προφίλ σου με βάση την προσωπικότητά σου; Πως μπορείς να έχεις τον έλεγχο της ουσίας; Στη θεραπεία ας αναρωτηθούμε: Χωράει μια στεγνή θεραπεία σε μια τέτοια αντιναρκωτική πολιτική; (…)Για κοινωνική επανένταξη φυσικά δε μιλάμε καν, καθώς η λειτουργική χρήση πλασάρεται ως κοινωνική επανένταξη. Δηλαδή, ένας εξαρτημένος μπορεί απλά να θεωρείται κοινωνικά ενταγμένος απλά μειώνοντας την ουσία ή αλλάζοντας τον τρόπο χρήσης. Αυτός θεωρείται κοινωνικά επαναταγμένος, που ακόμη και έτσι να ήταν, όλοι οι ειδικοί της απεξάρτησης λένε ότι η επαφή με την ουσία είναι πάντοτε παράγοντας υποτροπής, ότι δηλαδή πολύ περισσότερο ο πρώην χρήστης (εδώ δεν μπορούν άλλοι) δεν μπορεί να ελέγξει τη χρήση».

Η Ιλιάνα Ναζεντιάδου μέλος της γραμματείας του ΕΣΥΝ, ανέφερε:

Το ΕΣΥΝ ενώνει τη δράση του με τους Συλλόγους Γονέων και Ενώσεις, τα σωματεία, τους συλλόγους και φορείς του κινήματος αναδεικνύοντας τις αιτίες του κοινωνικού φαινομένου της εξάρτησης, αιτίες που συνδέονται άμεσα με το πώς οικοδομούνται σήμερα οι προσωπικότητες, σε ποιο κοινωνικό περιβάλλον, σε ποιες κοινωνικές σχέσεις. Πολλές φορές λέμε ότι το ΕΣΥΝ συνιστά ένα κινηματικό φορέα ή φορέα του κινήματος και ενώ το λέμε περιορίζουμε τη δράση του σε μια ομιλία ή εκδήλωση που χωρίς να την υποτιμάμε, ίσα ίσα αποτελεί κομμάτι της πρωτογενούς πρόληψης, δεν είναι αρκετή για να περιγράψει το ρόλο του ΕΣΥΝ. Ούτως ή άλλως η πρωτογενής πρόληψη δεν αφορά μόνο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση γύρω από τα αποτελέσματα της χρήσης αλλά και την προβολή ενός άλλου τρόπου ζωής, μιας άλλης στάσης ζωής που τη διέπει η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη, απαραίτητες προϋποθέσεις για να χτυπήσεις την αποξένωση και την αποκοινωνικοποίηση της χρήσης αλλά και απαραίτητες προϋποθέσεις για να χτυπήσεις τον ατομικό δρόμο και την ατομική λύση, εκεί που χάνεται η προοπτική και ξεκινάει η απογοήτευση και η μοιρολατρία.

Συγκεκριμένα: Το ΕΣΥΝ ενώνει τη δράση του με το γονεικό και μαθητικό κίνημα, εκεί που όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η σχολική διαρροή, η δυσκολία ενός παιδιού να ανταποκριθεί στις μαθησιακές ανάγκες, η δυσκολία απόκτησης επιβεβαίωσης μέσα στο σχολικό περιβάλλον, η κοινωνική περιθωριοποίηση, διαμορφώνουν ένα ευάλωτο υπόβαθρο προκειμένου ένα παιδί να οδηγηθεί πιο εύκολα στη χρήση ουσιών αλλά και συνολικότερα στην υιοθέτηση εξαρτητικών συμπεριφορών. Έτσι αναδεικνύει όχι μόνο τις αιτίες του κοινωνικού φαινομένου της εξάρτησης αλλά και το τι προσωπικότητες διαμορφώνονται σήμερα, το αν μπορεί το σχολείο με τα χαρακτηριστικά που έχει σήμερα να αποτελέσει επαρκή φορέα πρόληψης, το πώς το νέο σχολείο με το διαχωρισμό των σχολικών υποδομών και κατ’ επέκταση των μαθητών σε προνομιούχους και μη προνομιούχους ενισχύει την παραίτηση, τον συμβιβασμό, τη μοιρολατρία.

Ενώνει τη δράση του με το εργατικό κίνημα, εκεί που τα στοιχεία μας δείχνουν πως η ανεργία, η εντατικοποίηση, η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η ένταση της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου, μπορούν να αποτελέσουν ενισχυτικούς παράγοντες στη χρήση. Εκεί που η χρήση γίνεται η λησμονιά μιας κουραστικής μέρας, το αντίδοτο στην ανία, το υποκατάστατο των ψυχικών αντοχών ή η απόλαυση της στιγμής όταν οι υπόλοιπες απολαύσεις στερεύουν

Ενώνει τη δράση του με το γυναικείο κίνημα, τη πάλη για τη γυναικεία ισοτιμία, την ίδια στιγμή που παρατηρούμε τις τελευταίες δεκαετίες μια έξαρση στη χρήση χαπιών και αντικαταθλιπτικών στις νέες γυναίκες.

Ενώνει τη δράση του με αθλητικούς και πολιτιστικούς φορείς διεκδικώντας την πρόσβαση στο δωρεάν αθλητισμό και πολιτισμό για όλους αλλά αναδεικνύοντας και το περιεχόμενο που θα έπρεπε να έχουνε σήμερα προκειμένου να αποτελέσουν φορείς πρόληψης και όχι προώθησης ναρκωκουλτούρας, ατομισμού, ανταγωνισμού.

Η χρήση γεννιέται εκεί που ο άνθρωπος αποξενώνεται από την ικανοποίηση των πραγματικών του αναγκών. Εκεί που δεν ικανοποιούνται αυτές, δημιουργούνται αλλοτριωμένες ανάγκες. Ο χρήστης κλείνεται στον εαυτό του και αποσύρεται από την πραγματικότητα. Το να παλεύεις την εξάρτηση με ατομικούς όρους είναι σαν να αντιπαλεύεις την αποξένωση μόνος. Το ΕΣΥΝ συνιστά φορέα πρωτογενούς πρόληψης μέσα στο κίνημα και έτσι η δράση του δεν ταυτίζεται με μια ψυχολογιοποιημένη αντιναρκωτική συζήτηση που επικεντρώνεται αποκλειστικά στους χειρισμούς της οικογένειας όσο καλές προθέσεις και να έχει. Δεν ταυτίζεται όμως και με το περιεχόμενο της δράσης των ολοένα αναπτυσσόμενων ΜΚΟ που στοχεύουν στην επιχειρηματική δραστηριότητα της πρόληψης με σκοπό το κέρδος και προωθούν την ατζέντα διαχείρισης της εξάρτησης (μείωσης της βλάβης) και όχι αντιμετώπισής της. Στο ψευτοδίλημμα ΜΚΟ ή κίνημα, υποθάλπτοντας το ρόλο της συλλογικής δράσης, το ΕΣΥΝ καλεί το λαό να βγάλει συμπεράσματα, να μην υποκύψει στη λογική του λιγότερου κακού και μειωμένων απαιτήσεων, να αναγνωρίσει τις ανάγκες του και να παλέψει συλλογικά με βάση αυτές για τη ζωή που του αξίζει. Ανάγκες που διαπερνούν συνολικά την οικογένεια, την ποιότητα της εργασίας, του πολιτισμού, του ελεύθερου χρόνου, της υγείας, της παιδείας και δεν μπορούν να υπαγορεύονται από το κόστος ή την ανταποδοτικότητα. Έτσι δένει τις ατομικές πρακτικές με τις συλλογικές και παλεύει για ένα αντιναρκωτικό κίνημα άμεσα συνδεδεμένο με το ευρύτερο λαϊκό. Διοργανώνει ομιλίες με τοπικούς φορείς και θεραπευτικές κοινότητες, στήνει πολιτιστικά φεστιβάλ και αθλητικά τουρνουά, παρεμβαίνει σε δημοτικά συμβούλια, συμμετέχει σε επιτροπές αλληλεγγύης, διεκδικεί προγράμματα πρόληψης στα σχολεία, παρεμβαίνει στο τοπικό τύπο.

Εκεί που το ΕΣΥΝ είναι δεμένο με τη γειτονιά και τα προβλήματά της, εκεί που αντιπαλεύει το τοπικολαικό πρόβλημα συνδέοντάς το και με συγκεκριμένα αιτήματα του αντιναρκωτικού κινήματος όπως τη δημιουργία Κέντρων Πρόληψης, θεραπευτικών προγραμμάτων εκεί που δεν υπάρχουν, στελεχωμένων με μόνιμο επαρκές επιστημονικό προσωπικό, τη πάλη ενάντια στην επιχειρηματική δραστηριότητα στη πρόληψη και τη θεραπεία, εκεί ο κινηματικός χαρακτήρας του ΕΣΥΝ παίρνει σάρκα και οστά και το ΕΣΥΝ αποκτά ρίζες στην τοπική κοινωνία με συστηματικότητα και συνέχεια στη δράση του και όχι καμπανιακά πυροτεχνήματα

Αγωνιζόμαστε για την αληθινή ουσία της ζωής λέει το σύνθημά μας, ένας αγώνας που δεν είναι εύκολος ούτε γρήγορος. Ένας αγώνας όμως που μας δημιουργεί αισιοδοξία γιατί είναι δίκαιος και αναγκαίος